عباس عبدی نوشت: چگونه ممکن است یک ساختار وزارتی یا دولتی به جای حل مشکل نان که در هر کشور دیگری از جمله همین ایران رایج است، بتواند طرحی را با چنین رقم وحشتناکی اجرا کند؟ مدیر آن را مضحک می داند و متأسفانه آن را با خنده و تمسخر ذکر می کند؟ در حالی که طرحی که این همه هزینه دارد و باعث تمسخر می شود اجرا می شود، قطعاً جالب نیست و باید گریه کرد.
عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «فراتر از فساد» در روزنامه اعتماد نوشت: فرض کنید یک نفر مصاحبه می کند و می گوید چند وقت پیش در فلان نقطه تهران چند نفر پس از شکنجه کشته شدند و اموالشان غارت شد. بنابراین هیچ کس نباید تحقیق کند که آیا این گفته درست است یا نادرست. خوب! این وضعیت چیزی جز ناامنی و بی مسئولیتی را نشان نخواهد داد. هنگامی که چنین خبری گفته می شود، پلیس یا دادستان باید فوراً روزنامه نگار را احضار کرده و اطلاعات او را برای تأیید به دست آورند. اگر صحت ندارد چرا باید گوینده به دلیل انتشار اخبار جعلی وحشتناک تحت تعقیب قرار گیرد؟ در صورت صحت، پلیس و دادستان باید پاسخ دهند که چرا تاکنون به آنها اطلاع رسانی نشده و چرا اقدامی نکرده اند؟ در هر صورت، مسکوت ماندن داستان حاکی از فضای ناامن و خطرناک در جامعه است.
من کاملاً با سیاست آقای مدزیکیان و دولت ایشان مبنی بر عدم پرداخت به دولت قبل موافق و موافق هستم. برخلاف همان دولتی که اداره می شد، حملات او به دولت روحانی افزایش یافت و دولت روحانی را مسئول ناکارآمدی های بیش از حد خود می دانست. اتفاقاً این شیوه توجیه آن دولت باعث مشکلات بیشتری شد و مردم با رفتارشان متوجه شدند که نباید به آنها امید داشته باشند. بنابراین بهتر است دولت پزشکان دولت رئیس جمهور را به کلی فراموش کند. اجازه دهید کارشناسان مستقل و آیندگان عملکرد منفی شما را ارزیابی کنند. اساسا مردم انتظار چنین مقایسه ای را ندارند. چون به همین دلیل به او رای دادند. اما بازگشت به گذشته یک استثنا دارد و آن فساد و تضییع حقوق ملت است.
فساد نه تنها شامل دزدی و رشوه می‌شود، بلکه شامل تصمیم‌های اشتباه و بی‌ملاحظه‌ای است که هزینه‌های هنگفتی بر دوش ملت می‌گذارد و این سیاست‌ها و تصمیم‌های نادرست فراتر از معنای متعارف فساد اداری است. از این حیث باید به اقدامات گذشته پرداخت، زیرا عدم پرداخت بهای آنها باعث تکرار خواهد شد. با این مقدمه به اظهارات رئیس جدید مرکز تحول دیجیتال و فناوری اطلاعات سازمان برنامه و بودجه می پردازیم که در گفت و گوی خود اعلام کرد: 25 همت یا 25 هزار میلیارد تومان برای سامانه نان هزینه شده است. نتیجه ای نداشت.» به گفته وی سامانه املاک و مسکن نتیجه نداد! البته در حین تعریف ماجرا، خندید و کارهای او را مسخره کرد. گفتن رقم 25 تلاش برای یک نظام بسیار آسان است، زیرا مردم به خصوص در سال های اخیر ابعاد این رقم را درک نمی کنند. چگونه ممکن است یک ساختار وزارتی یا دولتی به جای حل معضل نان که در هر کشور دیگری از جمله ایران رایج است، بتواند طرحی را با رقم وحشتناکی اجرا کند که مدیر بعدی آن را مضحک بداند؟ و متأسفانه در مورد آن بخندیم و بخندیم؟ هرچند طرحی که این همه هزینه دارد و باعث تمسخر می شود اجرا می شود، اما قطعا جالب نیست و باید گریه کرد.
ظاهراً طبق همین نقل، نظام مسکن نیز به سرنوشت مشابهی دچار شده است. حال بر عهده رئیس سازمان برنامه و وزرای محترم اقتصاد و امنیت است که در مورد این طرح توضیحاتی را ارائه دهند؟ آیا مثل فساد 3.7 میلیارد دلاری چای دباش نیست که ده ها نفر به خاطر آن متهم شده اند، اما هنوز هیچکس نمی داند این فساد چگونه رخ داده است؟ من از همان زمان و بارها نوشتم که این فساد در این ابعاد نمی تواند منحصر به فرد باشد، اگر این فساد آگاهانه سیستماتیک نیست، باید با نظارت ساختاری و مدیریتی ایجاد شود و قطعاً با وجود این نظارت، موارد دیگری مانند خوب وجود دارد . . اکنون گفته شده است که چنین مبلغ وحشتناکی صرف یک سیستم بیهوده و فاسد شده است. بنابراین باید نتیجه گرفت که این احتمال بی اساس نبوده است.
هرکس جایگزین مدیر قبلی شد و این خبر را منتشر کرد، موظف است مشخصات خود را از ابتدای طراحی این ایده تا پایان شکست داستان منتشر کند. تحمیل چنین هزینه های بالایی بر کشوری که با محدودیت شدید درآمدهای بودجه مواجه است، فساد فاحش تلقی می شود. امیدواریم مسئولان جدید فهرستی از طرح‌های مشابه و این طرح را در اختیار مردم قرار دهند تا مردم بیشتر از ارزش رای‌ای که در 24 تیر دادند مطلع شوند.
