به گزارش مانیبان، روزنامه شرق نوشت: سه جریان بزرگ برای بستن لیست کافی است. انتخابات شورا اصولگرایی برای جریان دارند. این سه جریان به ترتیب قدرت سیاسی، اقتصادی و تبلیغاتی 1- شانا (شورای ائتلاف) هستند. اصولگرایان یا پایگاه) به رهبری حددادال و قالیباف که محسن رضایی همچنین اخیرا اضافه شده است. 2- جریان پایدار (از جمله جریانهای دولت هستند و خارج از آن فعالیت می کنند) همراه با جنبش تازه تاسیس شریان (که افتتاح آن با حضور بذرپاش و قاضی زاده هاشمی صورت گرفت) شورای 3-وحدت (به رهبری مصطفی پورمحمدی و محمدرضا بهنار).
در این میان نه شورای ائتلاف و نه شورای پایداری و شریان جریان سوم (شورای وحدت) را چندان جدی نمی گیرند. اما طبیعی است که این امر در صورت وحدت بین آنها امکان پذیر است که نشانه آن بسیار دیده می شود. وزن جریان سیاسی پایداری نیز به شدت تغییر خواهد کرد. اما شورای ائتلاف اصولگرایان که تا کنون خواهان وحدت با ثبات و تکرار لیست 98 بودند، ناامید شده است. به همین دلیل شاهد برگزاری جشن «مبنا» در حرم بودم. امام خمینی ما بودیم
به این ترتیب جلسه هفته گذشته تبدیل به همایش «قدرت شوی» تیم شانا برای جنبش پایداری شد و مهمتر از آن برای دولت، نشانه هایی مبنی بر اینکه قالیباف و اصولگرایان پذیرفتند که به جای اینکه در لیست واحد در انتخابات حضور داشته باشند، آنها را پذیرفتند. می تواند در زمینه پایداری رقابت کند. آنجا که گفت: داخل جبهه مشکلی نیست انقلاب رقابت خواهیم کرد. اما نه رقابت در برابر کارایی و همدلی. بدون رقابت با تفاوت. دنبال سهام نباش صلاحیت انجام داد”.
بعد از این همایش حدادال و اساسا تیم رسانه ای جریان اصولگرا سعی کردند حساب دولت و رئیس جمهور را از ثبات جدا کنند. حددادال ضمن بیان اینکه «آقای رئیسی سلام ویژه ای کردند و به دلیل مشغله کاری نتوانستند در این جلسه شرکت کنند»، گفت: ایشان از بنیانگذاران شورای ائتلاف هستند.
او در این راه سعی داشت این پیام را به ابراهیم رئیسی برساند که نگران شورای ائتلاف اصولگرایان نباشد و بهتر است دست به کار شود. انتخابات با شورای ائتلاف پیگیری کنید. اما او بهتر می دانست که نتیجه برگزاری چنین جلسه ای و پیام عدم حضور ابراهیم رئیسی در این جلسه چه خواهد بود.
در عین حال، شورای اتحاد پایداری، شریان و شورای وحدت این پیام را می رسانند که «اگر قصد شرکت در انتخابات آنها باید رهبری ما را در اصولگرایی بپذیرند و بخشی را که به عنوان فرزندان تحصیل کرده به آنها داده شده است بپذیرند. اما سوال اینجاست: آیا او ثبات چنین وضعیتی را پیش بینی نکرده بود؟
