همزمانی برگزاری نشست سالانه شورای حقوق بشر با تشدید فجایع مکرر غرق شدن کشتی‌های پناهجویان در آب‌های اروپا، بی‌تفاوتی عمدی کشورهای غربی به‌عنوان استفاده‌کنندگان ابزاری شورای حقوق بشر در این زمینه را برجسته کرد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از میزان; پنجاه و سومین نشست سالانه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در حالی برگزار می شود که در روزها و هفته های اخیر “کشتی های مرگ” مسافران خود را یکی پس از دیگری به سرتاسر اروپا به سوی مرگ می فرستند.
اخیراً همزمان با گردهمایی سالانه حقوق بشر، یک قایق حامل پناهجویان در نزدیکی جزیره لامپدورا ایتالیا غرق شد و 40 پناهجو مفقود شدند.
در همان روز، دست کم 39 پناهجو پس از واژگونی یک قایق بادی حامل 60 پناهجو در مسیر جزایر قناری جان خود را از دست دادند. هنوز آمار و اطلاعات دقیقی از تعداد قربانیان حادثه کشتی حامل پناهجویان در سواحل یونان در هفته گذشته وجود ندارد و حدود 750 پناهجو از جمله 100 کودک در این کشتی بودند.
یک هفته پس از غرق شدن کشتی پناهجویان در سواحل یونان، شورای اروپا با انتقاد از عدم تخصیص منابع لازم برای نجات پناهجویان در دریا، به این بسنده کرد که نادیده گرفتن نقض جدی حقوق بشر پناهندگان در اروپا به نتیجه رسیده است. یک سطح هشدار دهنده
به نظر می رسد فریاد کمک پناهجویان در مرزها و سرزمین های آبی اروپا هنوز به گوش شورای حقوق بشر نرسیده و این نهاد حقوق بشری همچنان گوش به زنگ اقدامات و نیات سیاسی کشورهای غربی است.
ماجرا زمانی تیره تر می شود که رسانه های غربی پس از غرق شدن کشتی «تایتان» با 5 مسافر ثروتمندش به شکلی خاص این خبر را پوشش دادند و در پاسخ به انتقادات اطمینان دادند که در میان کشتی های حامل پناهجویان که مرتکب عمل غیرقانونی شده اند، بین تیتان که در یک اقدام قانونی تفریحی تصادف کرد، تفاوت وجود دارد.
آنچه سیاستمداران و رسانه های غربی از گفتن و یا حتی ذکر آن امتناع می ورزند این است که چرا مهاجران و پناهجویان در مسیر خطرناک مهاجرت غیرقانونی قدم می گذارند و سوار کشتی های مرگ می شوند.
می توان گفت دلیل چنین اقدامی از سوی پناهجویان، پیامدهای بد و مرگبار سیاست های کشورهای غربی در کشورهای خود است که مرگ، فقر، قحطی و جنگ را برای این افراد به ارمغان آورد و موجبات آنها را فراهم آورد. آواره شدند.
لازم به ذکر است که در سال های اخیر همین کشورهای غربی تمام تلاش خود را به کار گرفته اند تا کشورهای مستقل را تحت فشار قرار دهند تا شورای حقوق بشر مانند سلف خود را کنترل کنند.
مواضع، اعلامیه‌ها، گزارش‌ها و قطعنامه‌های شورای حقوق بشر در این سال‌ها مؤید این ادعاست. از این رو دور از انتظار نیست که شورای حقوق بشر صدای ضعیف و بی دفاع پناهجویان غرق شده در آب های اروپا را نشنیده باشد و تصاویر هولناک این فجایع را در بحبوحه مطالبات شدید انسانی ندیده باشد. حقوق مدعیان دروغین حقوق بشر
اما آنچه شورای حقوق بشر به آن توجهی ندارد این است که در سکوت مرگبار این نهاد با هدف بلندتر کردن صدای کشورهای غربی، بیش از هر زمان دیگری صدای جنایت علیه متقاضیان به گوش می رسد.
