به گزارش رکنا، «خجالتی تاجی» پدیده ای است که در آن درختان فاصله های مشخصی را بین تاج خود حفظ می کنند و شاخه هایشان روی هم قرار نمی گیرند. این رفتار عجیب از دهه 1920 توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است.
یکی اینکه اصطکاک بین درختان همسایه باعث کمرویی تاج می شود. در مناطقی که باد دائمی دارد، شاخه ها به یکدیگر ساییده می شوند و باعث آسیب و مرگ شاخه های حساس می شوند.
این پدیده در مطالعه ای در سال 1955 روی درختان اکالیپتوس استرالیایی مشاهده شد که بادهای شدید باعث تماس فیزیکی بین درختان شده و باعث جدا شدن آنها می شود.
تحقیقات مشابهی که در سال 1984 بر روی درختان حرا سیاه در کاستاریکا انجام شد نشان داد که بادهای قوی باعث پیچ خوردن شاخه ها می شود، اما شاخه های آسیب دیده در لبه ها نشان دهنده تعامل با درختان همسایه در خجالتی بودن تاج است.
اما باد همیشه عامل اصلی نیست. مطالعه ای که در منطقه حفاظت شده جنگل ابر Monteverde در کاستاریکا انجام شد، تفاوت کمی بین خجالتی بودن تاج درختان در مناطق بادخیز و بدون باد پیدا کرد. درختان دارای ویژگی هایی مانند تنه های ضخیم تر بودند که فرسایش بادی را به حداقل می رساند.
مطالعات دیگر به تأثیر نور بر شرم تاجی اشاره دارد. برخی از درختان مانند کافور مالایی این پدیده را بدون علائم سایش مشاهده می کنند. آنها می توانند از مکانیسم های تشخیص نور برای متوقف کردن رشد خود در هنگام تشخیص وجود برگ از درختان همسایه استفاده کنند. این توانایی به درختان کمک می کند تا از رشد در مناطق سایه خودداری کنند و نور بیشتری دریافت کنند.
شرمساری کرونا ممکن است مزایای زیست محیطی نیز داشته باشد. با ایجاد فضای بین سایبان درختان، نور به کف جنگل نفوذ می کند. این فتوسنتز را بهبود می بخشد و برای گیاهان زیرین مفید است. همچنین می تواند از انتشار حشرات و بیماری های برگ خوار در بین درختان جلوگیری کند.
