مسیح مهاجری نوشت: شاید مسئولان به دلیل برخورداری از حقوق مناسب و امکانات و خدمات رایگان و آسان، از درد و رنج مردم به دلیل گرانی بی خبرند. آیا وقت آن نرسیده است که این وسایل عریض و طویل را جمع آوری کنیم و مردم را مانند روزهای اول پس از پیروزی انقلاب مستقیماً به کالاها و خدمات دسترسی داشته باشند؟
مسیح مهاجری، مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی از بی توجهی مسئولان به وضعیت جمعیت انتقاد کرد.
به گزارش جمهوری اسلامی ایران، بخشهای مهم مقاله مسیح مهاجری را در زیر میخوانید:
- به این اسامی نگاه کنید: مرکز و شورای ملی صلاحیت. سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان؛ سازمان بازرسی و نظارت بر قیمت و توزیع کالا و خدمات؛ ستاد تنظیم بازار، سازمان تعزیرات حکومتی و… آنها شوراها، ستادها و سازمان هایی هستند که برای نظارت بر قیمت کالاها و خدمات ایجاد شده اند و هدف از تأسیس آنها این است که مردم بتوانند کالاها را با قیمت عادلانه و بدون بی انصافی خریداری کنند. آنها باید مجبور به دریافت شوند.
- چیزی که باید به آن فکر کنیم این است که این شوراها و ستادها و سازمان ها هر روز بزرگتر و طولانی تر می شوند و بسیاری از کارمندان از بیت المال یعنی از جیب این افراد حقوق می گیرند به این بهانه که قرار است جلوی آن را بگیرند. جنایات علیه مردم و در عین حال هر روز در مقابل چشمان آنها جنایاتی صورت می گیرد. مردم به طور فزاینده ای مجبور به پرداخت پول بیشتر برای خرید خودرو و سایر کالاها و تحمل هزینه های بالا و طاقت فرسا برای خدمات می شوند. مربوط به آنها
- آنچه با رصد این واقعیت تلخ قابل درک است این است که دستگاه های نظارتی در کشور ما اگرچه وجود دارند اما از کار افتاده و فاقد اموال هستند. شاید استفاده از واژه های فرسوده و بی خاصیت برای این دستگاه ها صحیح نباشد، زیرا بر اساس گزارش افزایش 12 برابری قیمت خودرو توسط شورای رقابت در 8 ماه سال جاری، این دستگاه ها بسیار فعال است، اما برای گرانی محصولات و فشار بر مردم.
- شاید مسئولان ندانند مردم رنج کشیده به دلیل برخورداری از حقوق مناسب و امکانات و خدمات رایگان و آسان از گرانی رنج می برند. آنها ممکن است از هزینه ها و مشکلات درمان و تهیه دارو اطلاعی نداشته باشند. شاید ندانید که بسیاری از مردم گوشت و میوه را از سفره های خود حذف کرده اند. شاید ندانند که خرید خانه برای اکثر مردم کشورمان به آرزویی دست نیافتنی تبدیل شده است. آنها ممکن است ندانند که بسیاری از مردان و زنان جوان به دلیل فقر ازدواج نمی کنند و میلیون ها نفر از آنها بدون ازدواج به میانسالی می رسند. شاید ندانند که عده ای از روی فقر، خود را وقف چیزهایی می کنند که قلم از نوشتن آن شرم دارد.
- آیا وقت آن نرسیده است که این وسایل عریض و طویل را جمع آوری کنیم و مردم را مانند روزهای اول پس از پیروزی انقلاب مستقیماً به کالاها و خدمات دسترسی داشته باشند؟