در پی ترور رهبران مقاومت و فرماندهان ایرانی توسط رژیم صهیونیستی، سطح تنش میان ایران و اسرائیل به بالاترین حد خود از زمان اشغال فلسطین رسیده است. ایران در واکنش به حمله به سفارت ایران در دمشق و ترور رهبران مقاومت، سرزمین های اشغالی را با موشک بمباران کرده است و اکنون رهبران اسرائیل می گویند که می خواهند به اقدامات ایران پاسخ دهند.
به گزارش ماهیلاتو، پس از عملیات صادق 2 ایران که با موشک های بالستیک مافوق صوت انجام شد، مقامات اسرائیلی در مناسبت های مختلف اعلام کردند که در پاسخ به اهدافی در ایران حمله خواهند کرد. حال، چشمگیرترین سوال این است که اسرائیل چگونه و از چه طریقی تصور می کرد که می خواهد چنین کاری کند؟
ماهیت ساختار نظامی ارتش اسرائیل.
برای پاسخ به این سوال ابتدا باید با ماهیت ساختار ارتش اسرائیل آشنا شویم. کشورهای مختلف ساختار نظامی خود را حول یک محور مشخص با توجه به توانایی ها و امکانات خود سازماندهی می کنند. به عنوان مثال، تا همین اواخر نیروهای مسلح ایران بر اساس نیروی زمینی سازماندهی می شدند، اما با توسعه قدرت موشکی، به نظر می رسد که نیروهای مسلح ایران در حال تغییر ساختار هستند. ارتش ایالات متحده آمریکا نیز از همکاری دو نیروی دریایی و هوایی برخوردار است که منشاء آن ناوهای هواپیمابر این کشور ملقب به «تاپ گانز» است.
ارتش اسرائیل نیز حول محور نیروی هوایی می چرخد و ساختار اصلی نیروهای مسلح این رژیم حول نیروی هوایی شکل می گیرد. به همین دلیل است که شما به ندرت اخباری مبنی بر حمله دریایی اسرائیل به جایی یا حمله موشکی می شنوید، زیرا اساساً این رژیم به دنبال توسعه در این زمینه ها نبوده است. با وجود داشتن خط ساحلی، اسرائیل نیروی دریایی بسیار کوچکی دارد که عمدتاً از ناوچه ها و زیردریایی های کوچک تشکیل شده است. یگان موشکی در ساختار نیروهای مسلح تنها به موشک های ضدهوایی و موشک های هوایی اطلاق می شود و خبری از موشک های زمین به زمین در کلاس های پیشرفته نیست. نیروی زمینی اسرائیل اغلب نقش تکمیل کننده عملیات را بر عهده دارد و همیشه پس از انجام عملیات هوایی وارد نبرد می شود. بنابراین اولین چیزی که باید در مورد نیروهای مسلح اسرائیل بدانیم این است که آنها کاملاً به نیروی هوایی وابسته هستند و نیروی هوایی اصلی ترین و حیاتی ترین عنصر نظامی این کشور است.
تأسیسات نیروی هوایی اسرائیل برای حمله ادعایی
با توجه به موارد فوق، تنها گزینه اسرائیل در صورت حمله ادعایی به ایران، نیروی هوایی آن خواهد بود. اما نیروی هوایی اسرائیل چه قابلیت ها و امکاناتی دارد؟ برای پاسخ به این سوال، بهتر است ابتدا ببینیم اسرائیل چه نوع هواپیمایی دارد که با استفاده از آنها می تواند به آسمان ایران برسد.
در واقع، اسرائیل تنها سه هواپیما دارد که احتمالاً می توانند به آسمان ایران برسند. جنگنده F16، جنگنده F35 و جنگنده F15 که هر سه در ایالات متحده آمریکا تولید می شوند. اما برای شروع باید توجه داشت که این سه جنگنده برای عملیات در ایران مناسب نیستند.
جنگنده F-16 یک جنگنده سبک چند منظوره است که به بهترین وجه برای عملیات علیه اهداف کوچک و خاص مناسب است. جنگنده پیشرفته F-35 با وجود قابلیت هایی مانند رادارگریزی و قدرت مانور بالا، توانایی حمل سلاح های زیادی را ندارد و تنها می تواند علیه اهداف خاصی عمل کند. در این میان، F-15 تنها جنگنده اسرائیلی است که می تواند برای عملیات بمباران دوربرد با مقدار زیادی مهمات مورد استفاده قرار گیرد.
آیا ارتش اسرائیل توانایی حمله به ایران را دارد؟
مشخصات جنگنده F15.
بوئینگ تعداد کمی جنگنده IAF تولید می کند. خلبانان نیروی هوایی اسرائیل نسخه اصلاح شده جنگنده F-15 معروف به F-15I Ra’am یا Thunder را به پرواز در می آورند. مهم ترین تفاوت تندر و F-15 Fighting Eagle را می توان در ابعاد و مقدار مهمات مشاهده کرد. این جنگنده همچنین برد بیشتری نسبت به نسخه نظامی آمریکا دارد و به وضوح برای استفاده در عملیات های دوربرد طراحی شده است. F-15 نیروی هوایی اسرائیل توانایی حمل بیش از 10 تن مهمات را دارد.
این جنگنده نسل چهارم اولین بار در سال 1976 وارد خدمت شد. اما همچنان در عملیات های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. اسرائیل در اواسط دهه 1990 66 جت جنگنده F-15I سفارش داد و اخیراً از آنها علیه غزه استفاده کرد. آنها نقش برجسته ای در عملیات اسرائیل پس از حملات 7 اکتبر ایفا می کنند.
بر اساس گزارش های موجود، اسرائیل در حال حاضر حدود 70 جنگنده F15 را در نسخه های مختلف آماده خدمت دارد.
آیا ارتش اسرائیل توانایی حمله به ایران را دارد؟
آیا جنگنده اف 15 اسرائیل برای ایران خطرناک است؟
جنگنده F15 بدون شک یکی از موفق ترین جنگنده های تاریخ است، اما در نهایت این هواپیما یک جنگنده نسل چهارم و البته بدون رادارگریز است. پس از ابتدا باید گفت که سامانه های ضدهوایی ایران قابلیت رصد و شناسایی این جنگنده را دارند.
اولین مشکل دقیقاً اینجاست: سامانه ضدهوایی ایران می تواند این جنگنده را شناسایی کند و این جنگنده باید برای رسیدن به اهداف خود در لایه های متعددی از سامانه ضد هوایی ایران نفوذ کند. این موضوع جدای از تعدد لایه های مختلف سامانه ضدهوایی ایران در برد بلند، متوسط و کوتاه است.
موضوع دوم توانایی نیروی هوایی ایران در دفاع از آسمان ایران است. اگرچه نیروی هوایی ایران از جنگنده های قدیمی استفاده می کند، اما در نهایت جنگنده هایی مانند F-14 ایرانی نسل چهارم هستند و با توجه به برخی قابلیت های ویژه در نبرد هوایی، چیزی کمتر از F-15 نخواهند داشت.
موضوع سوم محدودیت اسرائیل در استفاده از جنگنده های F-15 است. اسرائیل در بهترین حالت 70 فروند جنگنده اف 15 آماده خدمت دارد و مطمئناً توانایی یا توانایی استفاده از همه آنها علیه ایران را ندارد. از سوی دیگر، منطقی نیست که اسرائیل به سادگی تعداد زیادی از جنگجویان اصلی خود را که ستون فقرات نیروهای مسلح آن هستند به خطر بیندازد. بنابراین می تواند یک چهارم آنها را برای حمله فراخواند. تعداد 20 یا 15 جنگنده اف 15 قطعا نمی تواند اهداف زیادی را در قلمرو وسیع ایران هدف قرار دهد، بنابراین با توجه به تعداد بیشتر جنگنده، تمرکز ایران بر روی این تعداد بسیار راحت تر خواهد بود.
خلاصه
با توجه به امکاناتی که ارتش رژیم صهیونیستی در اختیار دارد، تنها گزینه این رژیم برای حمله ادعایی به ایران، نیروی هوایی و بدیهی است استفاده از جنگنده نسل چهارم F-15 خواهد بود. ویژگی های این جنگنده امکان رهگیری آن را توسط سامانه ضدهوایی و جنگنده های پدافندی ایران فراهم می کند، بنابراین می توان حدس زد که اسرائیل با دانستن این موارد بیشتر به دنبال تهدید و فریب است تا حمله واقعی.
