آیا هوش مصنوعی دموکراسی را نابود می کند یا آن را نجات می دهد؟

بازار؛ گروه بین الملل: آیا هوش مصنوعی دموکراسی را نابود می کند یا آن را نجات می دهد؟ در کلان شهر شلوغ تک‌ویل، جایی که آسمان‌خراش‌های با نور نئون و چراغ‌های راهنمایی الگوریتمی بر خیابان‌ها حکومت می‌کنند، آخرین شایعات در مورد جدیدترین گجت یا پیچیده‌ترین همراه هوش مصنوعی نیست. در عوض، شهروندان تکویل با یک موضوع مبرم‌تر دست و پنجه نرم می‌کنند: دموکراسی و اینکه چگونه هوش مصنوعی می‌تواند ویرانگر یا ناجی آن باشد.
این ایده که هوش مصنوعی روزی می تواند دموکراسی ها را اداره کند، از داستان علمی تخیلی به گفتمان جدی در کافه تریاها و راهروهای دانشگاه تکویل منتقل شده است. فیلسوفان این شهر بحث می کنند که آیا هوش مصنوعی می تواند روند دموکراتیک را بهبود بخشد یا اینکه فناوری یک شیب لغزنده به سوی استبداد تکنوکراتیک است.
کارشناس بزرگ دموکراسی‌ها، شخصیتی که نامش با آمیزه‌ای از احترام و نگرانی زمزمه می‌شود، زمانی گفت: بدترین دشمن شما نابرابری بین فقیر و غنی است. تصور اینکه چگونه یک غول دره سیلیکون عاری از احساسات انسانی می تواند به چنین موضوعی عمیقاً انسانی بپردازد دشوار است. بنابراین سوال این است: آیا هوش مصنوعی می تواند به حل شکاف رو به رشد بین فقیر و غنی کمک کند یا به سادگی آن را تشدید خواهد کرد؟

هوش مصنوعی می تواند تعصبات را نهادینه کند و به طور موثر نابرابری های موجود را تقویت کند

اریکا بنر، فیلسوف سیاسی و نویسنده ماجراهای دموکراسی، در این مورد حرف های زیادی برای گفتن دارد. او هشدار می دهد که خطرات سیستم سیاسی ما چند وجهی است و قبل از تمجید از فضایل یک رأی تحصیل کرده، فناوری به ما ضربه می زند و راه حل لزوما داشتن شهروندان تحصیل کرده بیشتر نیست.
طرح بنر هم پاداش دهنده و هم آزاردهنده است. این نشان می دهد که مشکل فقط رای دهندگان نیست، بلکه خود چارچوب دموکراسی است. در یک دموکراسی مبتنی بر هوش مصنوعی، خطر فقط این نیست که توده‌های بی‌سواد تحت تأثیر الگوریتم‌های هوشمند قرار گیرند. مسئله بزرگتر این است که هوش مصنوعی می تواند تعصبات را نهادینه کند و به طور موثر نابرابری های موجود را تقویت کند. به عبارت دیگر، سیستمی که باید ما را آزاد کند، می تواند ما را به شیوه های جدید زندانی کند.
تصور کنید که یک هوش مصنوعی برای به حداکثر رساندن کارایی و ثبات طراحی شده است و تعیین می کند که بهترین راه برای اداره یک کشور، تقویت وضعیت موجود است. اگر ثروتمندان خوشحال و فقرا در آرامش هستند و منابع کافی برای حفظ آرامش آنها را دارند، چرا چیزی را تغییر دهید؟ نابرابری که کارشناس دموکراسی ما درباره آن هشدار داد می تواند به یک ویژگی دائمی تبدیل شود: دیگر یک اشتباه نیست، بلکه یک انتخاب عمدی و طراحی شده است.

ایده حکمرانی مبتنی بر هوش مصنوعی بسیار جذاب است. با این حال، الگوریتم ها مستعد رشوه نیستند، خسته نمی شوند و علاقه ای به چرخه انتخابات بعدی ندارند.

خوشبینان دیدگاه متفاوتی از توسعه دارند. آن‌ها هوش مصنوعی را ابزاری می‌دانند که در نهایت می‌تواند دموکراسی را کامل کند، فساد، ناکارآمدی و شاید حتی نابرابری را که گریبانگیر سیستم‌های فعلی ما می‌شود، از بین ببرد. در شهری که حتی رفتگرهای خیابانی با قهوه صبح خود درباره کانت صحبت می کنند، ایده یک پادشاه فیلسوف هوش مصنوعی چندان دور از ذهن به نظر نمی رسد.
ایده حکمرانی مبتنی بر هوش مصنوعی بسیار جذاب است. از این گذشته، الگوریتم ها مستعد رشوه نیستند، خسته نباشید و علاقه ای به چرخه انتخابات بعدی ندارند. یک کارآفرین فناوری از شهر تکیل می‌گوید دنیایی را تصور کنید که در آن سیاست‌ها صرفاً بر اساس داده‌ها استوار است، جایی که تصمیم‌ها بدون به هم ریختگی احساسات و تعصبات انسانی اتخاذ می‌شوند.

همان ابزارهایی که نوید تکمیل دموکراسی را می دهند می توانند آن را از درون فاسد کنند

با این حال، حتی پیچیده ترین سیستم های هوش مصنوعی نیز به اندازه داده هایی هستند که آنها را تغذیه می کند. و همانطور که هر متخصص فناوری ارزش مهارت های کدنویسی خود را به شما خواهد گفت، داده ها می توانند گیج کننده، جانبدارانه و ناقص باشند. طنز اینجا غنی است. همان ابزارهایی که وعده تکمیل دموکراسی را می دهند، می توانند آن را از درون فاسد کنند، نه از طریق سوء نیت یا قصد، بلکه از طریق منطق سرد و بی احساسی که هوش مصنوعی در آن رشد می کند.
خیابان‌های تکویل ممکن است تمیز و با مدیریت خوب باشند، اما در زیر سطح شهر، بحث‌های فلسفی ادامه دارد. آیا دموکراسی مدیریت شده توسط هوش مصنوعی واقعا دموکراتیک است؟ یا این دموکراسی با قدرت واقعی مهندسان و دانشمندان داده در پشت صحنه مرتبط است؟
کنایه جالبی در این واقعیت وجود دارد که ابزارهایی که برای خدمت به خود ساخته‌ایم، می‌توانند بر ما حکومت کنند. همانطور که بنر در کتاب خود به نام «ماجراهای دموکراسی» اشاره می‌کند: «شاید بزرگ‌ترین ماجراجویی، ماجرایی است که در آن متوجه می‌شویم نقشه‌ای که دنبال می‌کردیم، ما را به همان جایی که شروع کرده بودیم می‌برد».
واضح است که دموکراسی، مانند هر فناوری خوب، ممکن است به برخی به روز رسانی ها نیاز داشته باشد. اما اینکه آیا این به‌روزرسانی‌ها باید توسط انسان کدگذاری شوند یا هوش مصنوعی، سؤالی است که حتی هوشمندترین ربات‌های فناوری هنوز به آن پاسخی نداده‌اند.