مردم به دلایل زیادی با خود بلند صحبت می کنند. این ممکن است به دلیل تنهایی، استرس، اضطراب یا حتی ضربه باشد. با این حال، خودگویی اغلب راهی سالم، طبیعی و حتی مفید برای پردازش افکار و تجربیات دشوار است. در این مقاله تفاوت حالت عادی خودگویی و بیماری روانی خودگویی را خواهید خواند.
چرا بعضی ها با خودشان حرف می زنند؟
خود گفتاری یک مشکل رایج است. طبق برخی تحقیقات، تقریباً 96 درصد از بزرگسالان با خود صحبت می کنند. صحبت کردن با خود با صدای بلند پدیده ای کمتر رایج است، اما 25 درصد از بزرگسالان این کار را انجام می دهند.
دو نظریه اصلی در مورد اینکه چرا مردم تنها با خود صحبت می کنند وجود دارد:
- نظریه انزوای اجتماعی: تنها ماندن طولانی مدت باعث می شود افراد تمایل بیشتری به صحبت با خودشان داشته باشند.
- نظریه اختلال شناختی: خودگویی زمانی اتفاق می افتد که با چیزی سخت یا آسیب زا مواجه می شوید.
در واقع گفتگوی داخلی دارای چندین کارکرد است که مهمترین آنها عبارتند از:
- انتقاد از خود: من در آن عکسبرداری خیلی مضحک به نظر می رسیدم.
- پشتیبان گرفتن: “من آماده هستم و فردا یک شرکت بزرگ ارائه خواهم کرد.”
- خود کنترلی: “قرار امروز را فراموش نکنید.”
- ارزیابی مهارت های اجتماعی: اگر از او بخواهم با من ازدواج کند، احتمالاً جواب مثبت می دهد.
فواید گفتگوی داخلی
1. برنامه ریزی بهتر
گاهی اوقات این نوع گفتگو با این جمله شروع می شود: “چگونه برنامه ریزی کنم تا بتوانم همه این کارها را امروز انجام دهم؟” این به شما کمک می کند وضعیت را بهتر ارزیابی کنید و افکار خود را سازماندهی کنید. در واقع این کار راهی برای برنامه ریزی و حرکت رو به جلو است.
2. تمرکز بیشتر
گاهی اوقات ما شروع به صحبت کردن در تنهایی می کنیم: “وقتی در این جاده رانندگی می کنید مراقب آهوها باشید.” این روش شروع مکالمه، نواحی بیشتری از مغز را درگیر انجام وظیفه می‌کند. در نتیجه بهتر از قبل می توانیم به اتفاقات اطرافمان توجه کنیم.
3. کاهش استرس
هنگامی که روز سخت و غیرمنتظره ای را سپری می کنید، می توانید از یک مونولوگ درونی برای کنترل و تنظیم احساسات خود استفاده کنید. صحبت کردن با خودتان به تنهایی می تواند آرامش بخش باشد و به شما کمک کند تا کنترل کنید. در این صورت به خود می گویید که همه چیز درست خواهد شد.
4. ایجاد انگیزه
برای تقویت انگیزه می توان با جمله ای مانند: “8 کیلومتر بدوید؟ این که چیزی نیست. بیایید انجامش دهیم” گفتگویی را با خود شروع کنید. کارهای دشوار اغلب طاقت فرسا هستند. داشتن انگیزه قبل از شروع یک کار چالش برانگیز می تواند اعتماد به نفس شما را افزایش دهد. به عنوان مثال، طبق تحقیقات، خودگویی می تواند به ورزشکاران کمک کند تا در مسابقات دشوار شروع کنند.
5. وضعیت خود را بررسی کنید
گاهی اوقات می توانید به خودتان بگویید: “با خودت چه می کنی؟” آیا تا به حال به محض دراز کشیدن در رختخواب افکار منفی به ذهنتان خطور کرده است؟ در این مواقع بهترین فردی که می تواند مداخله کند و با صحبت کردن شما را آرام کند خودتان هستید. بهتر است به خود یادآوری کنید که زمان استراحت یا حتی بلند شدن و رفتن به اتاق دیگری برای چند دقیقه است تا آرام شوید.
چگونه صحبت با خود را بپذیریم؟
سعی کنید به خودگویی به عنوان فرصتی برای افزایش انگیزه یا شادی خود فکر کنید. عبارت کوتاهی مانند «برو!» بهتر از اینه که با خودت حرف بزنی به چیزهایی فکر کنید که باید روی آنها تمرکز کنید. به خودگویی به عنوان راهی برای حل مشکلاتی مانند مکث نکردن در طول سخنرانی فکر کنید و از آن برای بهبود وضعیت خود استفاده کنید.
این برای ایجاد انگیزه در شما مفید است و برای آنچه دارید ارزش قائل هستید یا چیزها را بهتر یاد می گیرید. برای اینکه این کار را به چیزی مثبت و سازنده تبدیل کنید، آن را به 3 روش انجام دهید.
1. نام خود را صدا بزنید
اگر با خودتان صحبت می کنید، سعی کنید با گفتن نام خود شروع کنید. اینکه به جای استفاده از ضمیر دوم شخص خود را با نام کوچک صدا کنید این فرصت را به شما می دهد که مکالمه را بهتر پردازش کنید. در واقع این کار فضای احساسی لازم را در اختیار شما قرار می دهد.
2. مثبت فکر کنید
فراموش نکنید که سرزنش کردن خود چیزی را تغییر نمی دهد. بنابراین اگر با خودتان صحبت می کنید، این کار را متوقف کنید. در عوض، سعی کنید گفتگو با خودتان را به گفتگوی نشاط‌بخش و سازنده تبدیل کنید.
3. نقاط قوت خود را برجسته کنید
شما بهتر از هرکسی می دانید چه کاری را به بهترین نحو انجام می دهید، درست است؟ پس زمانی که با خود صحبت می کنید، ضعف های خود را به خود یادآوری نکنید. در عوض، روی نقاط قوت خود تمرکز کنید. از این طریق اعتماد به نفس و شجاعت انجام کارهای سخت را به دست می آورید.
چگونه با خودمان صحبت نکنیم؟
صحبت کردن با خود به تنهایی طبیعی است. بنابراین مقابله با این امر می تواند دشوار باشد، به خصوص اگر این کار را همیشه انجام دهید. با این حال، می توانید این 4 راه را برای توقف صحبت کردن با خودتان امتحان کنید:
- خود را زیر نظر داشته باشید: وقتی با خودتان صحبت می کنید توجه کنید تا دلیل آن را بدانید. هرچه بهتر بفهمید که چرا کار می کند، در متوقف کردن آن موفق تر خواهید بود.
- کار دیگری انجام دهید: هر وقت متوجه شدید که با خودتان صحبت می کنید، کار دیگری انجام دهید، مانند نوشتن یا فکر کردن به افکارتان.
- از حمایت دیگران بهره مند شوید: یکی از دلایلی که باعث می شود افراد با خودشان صحبت کنند، تنهایی است. افرادی را پیدا کنید که با آنها صحبت کنید و مطمئن شوید که دیگران را از خود دور نمی کنید.
- استفاده از ابزارهای سازمانی: اگر با خود صحبت می کنید تا منظم بمانید، سعی کنید فهرستی از کارهایی که باید انجام دهید تهیه کنید. وظایف را با استفاده از تقویم یا ابزارهای سازمانی به خاطر بسپارید. اینگونه درگیر کار می شوید و فراموش می کنید که با خودتان صحبت کنید.
چه زمانی گفتگوی داخلی نگران کننده است؟
اگرچه صحبت با خود می تواند مفید باشد، اما گاهی اوقات می تواند مضر باشد، بیماری به نام خود صحبتی. اگر خودگویی منفی یا انتقادی شود، به خودگویی ناسالم تبدیل می شود و می تواند تأثیر منفی بر احساس ارزشمندی فرد داشته باشد.
علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که برخی از افرادی که بیش از دیگران با خود صحبت می کنند، این کار را به دلیل تنهایی یا نداشتن روابط اجتماعی سالم یا مناسب انجام می دهند. اگر صحبت با خودتان با احساس تنهایی یا علائم اضطراب یا افسردگی همراه است، باید به یک روانشناس حرفه ای مراجعه کنید.
مشکلات روانی مرتبط با گفتگوی درونی.
برخی از مشکلات روانی ناشی از زوال شناختی ممکن است افراد را وادار کند تا برای مقابله با چنین زوالی با خود صحبت کنند. در این حالت، گفتگوی درونی آرامش‌بخش می‌شود و به فرد کمک می‌کند تا با موقعیت‌های دشواری که در پیش است کنار بیاید. برخی از مشکلات روانی که منجر به صحبت با خود می شود عبارتند از:
یکی از راه های تشخیص بیماری روانی، توجه به لحن این گفتگوی درونی است. خودگویی سالم بیشتر شبیه خودگویی است. اما اگر به صداهایی در ذهن خود پاسخ دهید، از گفتگوی درونی رنج می برید. اگر همزمان بیش از یک صدا را در سر خود می شنوید یا این صداها با صداها، بوها یا تصاویر واضح همراه است، باید به یک روانشناس حرفه ای مراجعه کنید.
روان‌گسیختگی؛ یکی از دلایل اصلی بیماری صحبت کردن با خود است
زمزمه کردن و گفتن عبارات تصادفی با صدای بلند می تواند نشانه اسکیزوفرنی باشد. این مشکل روانی بسیاری از مردم جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. جوانانی که تغییرات مهمی را در زندگی خود تجربه می کنند، بیشترین آسیب را از این مشکل می بینند.
اسکیزوفرنی بیشتر از بیماری هایی مانند آلزایمر یا ام اس است. معمولاً مردان در اواسط دهه سوم زندگی و زنان کمی بعد از این سنین به این بیماری روانی مبتلا می شوند. اسکیزوفرنی به ندرت در دوران کودکی رخ می دهد.
این وضعیت روانی علت خاصی ندارد، اما برخی از عوامل زمینه‌ای عبارتند از:
- تغییر تعادل شیمیایی مغز؛
- علل ژنتیکی؛
- فاکتورهای محیطی.
گاهی اوقات اعتیاد به مواد مخدر نیز بر ظاهر این بیماری تأثیر می گذارد.
یکی از علائم اصلی اسکیزوفرنی، افکار آشفته است. در این صورت فرد نمی تواند درست فکر کند یا افکار درهم و برهم دارد و وقتی با خود بلند صحبت می کند، حرفش نظم منطقی ندارد. در این حالت فرد در حین صحبت با خود کلمات جدیدی ایجاد می کند، کلمات یا عباراتی را بدون دلیل تکرار می کند یا به کلمات معانی جدیدی می دهد. همین ویژگی ها همچنین خودگویی سالم را از بیماری هایی مانند اسکیزوفرنی متمایز می کند. اگر اسکیزوفرنی به موقع تشخیص داده شود، می توان آن را کاملاً کنترل و درمان کرد.
آخرین کلمه
هرکسی می تواند در مقطعی از زندگی خود صحبت با خود را تجربه کند. در چنین شرایطی ممکن است نگران باشید، اما صحبت با صدای بلند با خودتان معمولا کاملا طبیعی و سالم است. با این کار خودمان را تشویق می کنیم یا انگیزه می دهیم. اگر به دلایلی مانند تنهایی، غمگینی، اضطراب یا عدم کنترل با خود صحبت می کنید، بهتر است به یک روانشناس حرفه ای مراجعه کنید. این تجربه بهتر از هر کس دیگری به شما کمک خواهد کرد.
در افسردگی، غم و اندوه به عمیق ترین لایه های زندگی نفوذ می کند و تغییراتی در احساسات و رفتار ایجاد می کند. اگر احساس افسردگی می کنید، مطمئن شوید که با کمک یک روانشناس ریشه مشکل را پیدا کرده اید و راه حلی برای آن پیدا کرده اید، برای تماس با متخصص افسردگی روی دکمه زیر کلیک کنید.
با کمک زبان بدن به آنچه گفته نمی شود بگویید و گوش دهید.
