روزنامه اطلاعات به اظهارات اخیر علیرضا پناهیان مبنی بر تعطیلی آموزش و پرورش به شدت واکنش نشان داد.
بخش های مهم این مقاله را در ادامه بخوانید:
آموزش و پرورش دقیقاً چه باید بکند تا محصولاتشان از مظلوم حمایت کند؟ انباشت کتاب های درسی مبتنی بر روایت ایثارگری شهدای دفاع مقدس، افزایش وزن جهاد و ایثار در برابر ظالمان نسبت به سایر ساختارهای اخلاقی – که در دین و ملیت ما غوغا می کند – و سایر آموزه ها و تبلیغات مستمر در حمایت از مظلومان فلسطین و یمن و لبنان و عراق چرا (به قول آن بزرگوار) نمی توان روحیه حمایت از مظلوم را در دانش آموزان ایجاد کرد؟ مشکل دقیقا کجاست؟
چرا این بزرگواران تمام معنای «حمایت از مظلوم» را در خیابان ها و برافراشتن پرچم ها خلاصه می کنند؟ اگر بعد از این همه صحبت و حمایت خیابانی، این پیرمردها لباس رزم بپوشند و در میدان حاضر شوند، آیا دانش آموزان مدرسه الگو نخواهند بود؟ و بعد از این حالت انفعال و بی احساسی نسبت به مظلوم خارج نمی شوند!؟
دانشجویان دقیقاً چه باید بکنند تا نشان دهند که از مظلومان جهان حمایت می کنند؟ پول بدهید کلاس ها را ببندید؟ لباس رزم بپوشم؟ یک انشا بنویسید؟ آنها باید چه کار کنند؟ بزرگانشان چه کرده اند که آنها هم همین کار را کنند؟ اگر بگویید تقصیر آموزش و پرورش است که به چنین بی رحمی و بی علاقگی دامن زده است، می گویم: متولیان و حامیان آموزش و پرورش چه کسانی بوده اند و هستند؟ برای آنها فکر کنید؛ چرا بچه ها را از مدرسه و تحصیل محروم می کنیم!؟
آقایان به شما بگویم: اگر اجازه دهید آموزش و پرورش به وظیفه ذاتی خود – یعنی تربیت نسل آینده – عمل کند و در عمل این نهاد بزرگ را در ته بودجه و توجه و احترام قرار ندهید. مطمئن باشید که بدون دستور شما و جدای از دغدغه‌ها و دغدغه‌هایتان در دفاع از مظلومان، پشتیبان عملی، فکری و منطقی محرومان در سراسر جهان خواهید بود. طبق فطرت انسان… اما نمی توان همزمان یک پا را روی پدال گاز و پای دیگر را روی ترمز گذاشت. و شکایت کنیم و لاف بزنیم که چرا از بین نمی رود!
