حمایت اختصاصی در حالی که لوتار ماتهاوس کاپیتان برجسته آلمان و بازیکن جام جهانی 1990 جسارت پنالتی زدن در دقیقه 85 را نداشت، مسئولیت را به مدافع چپ تیم سپرد. در رسانه های آلمانی او را به عنوان “بازیکن بزرگ” می شناختند. بی دلیل و بی نام نبود.
آندریاس برمه آلمانی دو پا به دلیل زدن پنالتی (البته نه منحصرا) با پای راست و زدن ضربات آزاد و کرنر با پای چپ معروف بود که او را به بازیکنی کاملا غیرقابل پیش بینی در طول مسابقات فوتبال تبدیل می کرد. اگرچه او به طور غریزی چپ دست بود، اما خودش معتقد بود; پای راست من در واقع دقیق تر از پای چپ من است. اما با پای چپ “ضعیف” خود، ضربات قوی تر و قوی تری داشت.
اما حق با او بود. او دقیقاً با همان پای راست دروازه هلند را در جام جهانی 1990 از جناح چپ با یک ضربه کرلینگ با زیبایی فوق العاده نابود کرد. دفاع چپی که در مهم ترین بازی دوران حرفه ای خود، پنالتی و تک گل بازی را در آن دقایق جهنمی، با یک پنالتی با پای راست به ثمر رساند.
این تنها پنالتی او با آلمان در یک بازی رسمی و در 90 دقیقه بازی بود. قبل از آن، او تنها در یک بازی دوستانه مقابل انگلیس در سال 1986 پشت نقطه پنالتی قرار گرفته بود که پیتر شیلتون ضربه او را مهار کرد.
جالبتر اینکه در ضربات پنالتی پیروزمندانه مقابل مکزیک در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 1986، ضربه پنالتی را با پای چپ با موفقیت زد و در جام جهانی 1990 مقابل انگلیس و سپس با پای راست مقابل آرژانتین. ! فرانتس بکن باوئر، مربی او در مانشافت که ماه گذشته درگذشت، درباره او گفت: “من بیست سال است که اندی را می شناسم و هنوز نمی دانم که او راست دست است یا چپ دست.” آندریاس برمه، لوتار ماتئوس و فرانتس بکن باوئر
اما توانایی های برمه به عنوان یک فوتبالیست به ضربات پنالتی محدود نمی شد. او یکی از آن مدافعان کوچک، لاغر و باهوش آلمانی بود و تحت فشار بازی های بزرگ شخصیتی قوی و آرام داشت. در هر دو جناح چپ و راست به عنوان مدافع/مدافع هجومی خوب عمل می کند. یک مدافع کناری مدرن که ترسی از جلو رفتن، پاس‌های بلند یا شوت زدن نداشت و رکورد گلزنی خوبی برای یک مدافع ایجاد کرد. او یک مدافع کناری تهاجمی با دیدی برای گلزنی بود و در هر دو جناح در هر دو طرف زمین خوب و با اعتماد به نفس بازی کرد. او در ضربات آزاد هم خوب بود و گل های خوبی به ثمر رساند. بازیکنی سرسخت که در طول دوران حرفه‌ای‌اش چه در زمین بازی و چه در خارج از آن به‌خاطر حرفه‌ای بودنش متمایز بود.
وقتی شخصی مانند لوتار ماتئوس چنین نظری را در مورد برمه می دهد، همه آنچه را که من می خواهم توضیح دهم را بیان می کند. اندی با استعدادترین فوتبالیستی است که تا به حال با او بازی کرده ام.
در طول دوران حرفه ای خود، برمه 86 بار با آلمان بازی کرد. اما افتخارات او با کایزرسلاترن، بایرن مونیخ و اینترمیلان در سطح باشگاهی نیز قابل توجه بود. او در طول یک دهه فعالیت بین‌المللی خود، هشت گل به ثمر رساند و در جام‌های جهانی 1986، 1990 و 1994 و مسابقات قهرمانی اروپا 1984، 1988 و 1992 بازی کرد.
در سال های 1984، 1990 و 1992 در بهترین تیم این مسابقات انتخاب شد. اگرچه او در فینال های 86 و 92 در تیم بازنده قرار داشت، در حالی که هیچ افتخاری با پنالتی در فینال جام جهانی قابل مقایسه نیست، “برمه” در سطح باشگاهی نیز موفقیت های زیادی را تجربه کرد.
داستان خاص او زمانی بود که در سال 1993 به آلمان و کایزرسلاترن بازگشت و در سال 1996 با این باشگاه قهرمان جام حذفی آلمان شد، اما آنها در همان فصل سقوط کردند. با این حال، برمه حتی در زمانی که سقوط کرد در تیم باقی ماند و نقش کلیدی در صعود فوری تیم در فصل بعد داشت. او در دومین فصل حضورش در کایزرسلاترن در سال 1998، یکی از تاریخی ترین و باورنکردنی ترین قهرمانی های تاریخ بوندسلیگا را به دست آورد و پس از انجام 301 بازی، قهرمانی آلمان را به دست آورد و به فوتبال خود پایان داد. قهرمانی با کایزرسلاترن در بوندسلیگا
او پیش از این در سال 1987 با بایرن قهرمان لیگ آلمان شد، همان سالی که آنها در فینال جام ملت‌های اروپا مغلوب پورتو شدند. دوران حضورش در اینتر به او اجازه داد تا در سال 1989 با لوتار ماتیوس و یورگن کلینزمن سری آ را برد و جام یوفا را در سال 1991 برد. جایی که آنها رم را 2-1 شکست دادند.
روزنامه بیلد المان در گزارشی در مورد مرگ برمه نوشت: بائر در هفته های گذشته هر زمان که در پارلمان حضور داشت، همچنان از مرگ معلمش عمیقا متاثر بود. حالا بکن باوئر مدافع چپ و راست محبوبش را در بهشت دارد.
