آشنایی با پیل بال; ورزش برای تمام سنین.

پیکلبال یک ورزش راکتی است که دارای عناصر پینگ پنگ، تنیس و بدمینتون است. اگرچه این ورزش برای اولین بار در ایالات متحده برای کودکان اختراع شد، اما اکنون توسط افراد در هر سنی در سراسر جهان انجام می شود. این ورزش را می توان در زمین های سرپوشیده یا بیرونی بازی کرد. در زیر، با تاریخچه، قوانین، نحوه بازی، تجهیزات مورد نیاز، مزایا و خطرات احتمالی این ورزش محبوب بیشتر آشنا خواهیم شد.

پیکل بال چیست؟

در سال 1965، در جزیره بینبریج، واشنگتن، سه پدر (جوئل پریچارد، بیل بل و بارنی مک کالوم) توپ ترشی را برای سرگرمی فرزندان خود در یک روز بارانی اختراع کردند. ایده اولیه سه همسایه، استفاده از راکت های قدیمی پینگ پنگ و توپ سوراخ در یک زمین بدمینتون، به سرعت به یک فعالیت بزرگسال تبدیل شد.

کم کم، آنچه زمانی یک روز بارانی بود به یک پدیده جهانی تبدیل شد. این ورزش در طول سالیان متمادی تکامل یافته و تیم ها و رشته های تخصصی به آن اختصاص داده شده است. در سال 1967 اولین زمین دائمی پیکل بال ساخته شد و در سال 1976 این ورزش در مجله آمریکایی تنیس به رسمیت شناخته شد. از سال 1984، انجمن پیکل بال ایالات متحده مدیریت این ورزش را بر عهده گرفت و اکنون ورزش پیکل بال دارای مسابقات و سازمان هایی در سراسر جهان است.

یکی از دلایل محبوبیت ترشی بال این است که هر فردی در هر سنی می تواند این ورزش را انجام دهد. پدربزرگ ها و مادربزرگ ها می توانند با نوه های خود بازی کنند و جوانان از بازی با والدین خود لذت می برند.

لوازم و تجهیزات مورد نیاز.

اگر برای اولین بار است که می خواهید این ورزش را انجام دهید، می توانید از وسایلی که در خانه دارید، اجاره کرده یا از فروشگاه لوازم ورزشی خریداری کرده اید، استفاده کنید. انجمن پیکلبال ایالات متحده آمریکا (USAPA) دستورالعمل هایی را در مورد زمین ها، تورها، راکت ها و توپ های مناسب برای این ورزش ارائه کرده است. برخی از فروشندگان نیز کیت های ورزشی پیکلبال و سایر لوازم ضروری را می فروشند.

1. کفش و لباس مناسب.

برای انجام این ورزش نیازی به خرید لباس خاصی نیست. آب و هوا و شرایط (محیط بازی باز یا بسته) هنگام انتخاب بهترین لباس برای این ورزش مهم است. در صورت لزوم می توان شورت، اسکلت یا شلوار ضد رطوبت را با تی شرت یا ژاکت پوشید. اگر در فضای باز بازی می کنید، احتمالاً برای محافظت از چشمان خود به کلاه آفتابی و عینک آفتابی ورزشی نیز نیاز خواهید داشت.

کفش مناسب برای این ورزش باید حمایت جانبی لازم مانند کفش تنیس را فراهم کند. کفش‌های پیاده‌روی یا دویدن معمولاً پشتیبانی جانبی مورد نیاز برای توپ را فراهم نمی‌کنند.

2. تور ترشی بال

توری توپ ترشی باید حداقل 21 فوت و 9 اینچ (6.63 متر) عرض و 30 اینچ (76 سانتی متر) ارتفاع داشته باشد. این توری از پارچه مشبک با نوار سفید در قسمت بالا ساخته شده است. اندازه آن باید 36 اینچ (91 سانتی متر) در طرفین و 34 اینچ (86 سانتی متر) در وسط باشد.

3. توپ ترشی

انواع مختلفی از پیکل بال وجود دارد، اما همه آنها شبیه به وایفلبال هستند. این توپ ها از پلاستیک قالبی بدون درز ساخته شده اند و دارای سوراخ هایی در اندازه های مختلف هستند. این توپ ها می توانند زرد، سیاه، آبی یا چند رنگ باشند.

توپ‌های ترشی در فضای باز معمولاً سنگین‌تر، محکم‌تر و نرم‌تر هستند و سوراخ‌های بیشتر و کوچک‌تری دارند (حدود 40 سوراخ). توپ های ترشی داخل سالن سبک تر، نرم تر و دارای سوراخ های کمتری هستند (حدود 26 سوراخ). توپ های ترشی توپ داخلی و خارجی به جای هم استفاده نمی شوند.

ضربه زدن پیکلبال بسیار سبک تر و راحت تر از توپ تنیس است. سرعت نسبتا پایین بازی نیز به دلیل توپ آن است. این توپ ها معمولاً بین 7.29 تا 7.54 سانتی متر (2.87 و 2.97 اینچ) قطر دارند.

4. موشک Pickleball

در پیکل بال برخلاف تنیس و بدمینتون از راکت تخت استفاده می شود. راکت پیکل بال تا حدودی شبیه راکت پینگ پنگ است. اولین راکت های پیکل بال از تخته سه لا ساخته می شدند، اما راکت های امروزی با تکنولوژی پیشرفته تری ساخته می شوند. این راکت ها از مواد مختلفی مانند چوب، پلیمر یا آلومینیوم ساخته می شوند. فیبر کربن، فایبرگلاس یا گرافیت نیز در راکت استفاده می شود. بهترین راکت برای شما، راکتی است که با دست شما مناسب باشد و وقتی آن را می گیرید احساس خوبی داشته باشید.

یک راکت متوسط ​​حدود 7.3 تا 8.4 اونس (206.9 تا 238.1 گرم) وزن دارد، اما راکت‌های سنگین‌تر و سبک‌تری در دسترس هستند. با راکت های سنگین تر قدرت بیشتری خواهید داشت و با راکت های سبک تر، کنترل بیشتری خواهید داشت. طول راکت نباید بیشتر از 43 سانتی متر (17 اینچ) باشد.

5. ترشی توپ

زمین پیکل بال کوچکتر از زمین تنیس است و بیشتر شبیه زمین بدمینتون دونفره است. ابعاد زمین پیکلبال 20 فوت (6.09 متر) در 44 فوت (13.41 متر) است. تور در مرکز زمین قرار می گیرد و در فاصله 7 فوتی (2.1 متری) تور در دو طرف منطقه ای است که در آن رگبار زدن (ضربه زدن به توپ قبل از رسیدن به زمین) ممنوع است (بدون منطقه). رگبار) و آشپزخانه. (به نام آشپزخانه). قسمت پشتی آشپزخانه نیز به دو قسمت خدماتی راست و چپ تقسیم می شود. Pickleball به صورت یک نفره یا دونفره بازی می شود، در هر دو مورد از همان اندازه استفاده می شود.

اگر به زمین اختصاصی پیکلبال دسترسی ندارید، می توانید از زمین تنیس یا فضای دیگری استفاده کنید و با گچ یا نوار کاغذی رنگی، محوطه و قسمت های مختلف زمین را مشخص کنید.

قوانین تریکبال

مانند سایر ورزش های مشابه مانند پینگ پنگ، بدمینتون و تنیس، هدف از پیکل بال کسب امتیاز با ضربه زدن به توپ بر روی تور است به گونه ای که حریف نتواند آن را به زمین خود بازگرداند. همچنین اگر حریف قبل از برخورد با زمین به توپ در محوطه آشپزخانه ضربه بزند یا اگر خارج از محدوده به آن ضربه بزنید، امتیاز کسب می کنید. بازیکنان به نوبت سرویس می دهند و شما فقط در صورتی می توانید امتیاز کسب کنید که تیم شما خدمت کرده باشد.

5 قانون واقعی پیکلبال

1. شما نمی توانید توپ را خارج از محدوده ضربه بزنید.
2. سرویس باید زیر باشد، یعنی زیر کمر و زیر توپ.
3. بعد از سرویس، توپ باید قبل از ضربه حریف یک بار از طرف دیگر زمین را لمس کند و سپس در سمت سرویس دوباره زمین را لمس کند. این قانون دو پرش نامیده می شود. پس از دو بار برخورد توپ به زمین، بازیکنان می توانند به توپی که با زمین برخورد نکرده است ضربه بزنند.
4. در سرویس، توپ نباید به منطقه آشپزخانه برخورد کند.
5. بازی Pickleball زمانی به پایان می رسد که به امتیاز 11، 15 یا 21 برسد. به طور معمول بازی با 11 امتیاز به پایان می رسد، اما امتیازات 15 و 21 نیز نقاط پایان مشترک هستند.

چگونه بازی را انجام دهیم

بازی های انفرادی و دونفره اساساً یکسان هستند و فقط تفاوت های جزئی در قوانین سرویس و امتیاز دهی دارند. در ساده ترین حالت، بازی به گونه ای انجام می شود که بازیکن از پایین از روی تور و به صورت مورب به سمت زمین سرویس حریف به توپ ضربه می زند. سپس توپ از تور به زمین هر بازیکن زده می شود تا زمانی که یکی از آنها نتواند به توپ ضربه بزند و آن را به زمین مقابل بفرستد. امتیاز فقط به تیم خاطی تعلق می گیرد. اولین تیم یا بازیکنی که با دو امتیاز برتری به امتیاز 11 برسد، برنده بازی است. اگر 11 امتیاز بدون تساوی به دست آید، بازی تا رسیدن به تساوی ادامه می یابد. پیکل بال هرگز به تساوی ختم نمی شود.

در حالت معمول “تورنمنت” پیکلبال، مسابقاتی برگزار می شود که هر کدام از سه بازی تشکیل شده است. اما بسته به محل برگزاری، می‌توان از روش‌های دیگری مانند بازی رفت و برگشت یا چلنج کورت استفاده کرد (در چلنج کورت‌ها، بازیکن تا زمانی که یک بازی را ببازد، در زمین می‌ماند). اگر به صورت رسمی و در باشگاه بازی نمی کنید، می توانید از هر حالت مسابقه ای که می خواهید استفاده کنید.

فواید پیکلبال برای سلامتی

این بازی علاوه بر سرگرمی و بهبود روحیه، مزایای بسیار دیگری نیز دارد. پیکل بال مانند تمام فعالیت های بدنی به شما کمک می کند کالری بسوزانید و خوش اندام شوید. این ورزش فواید دیگری مانند خواب بهتر، افزایش انرژی و کاهش خطر ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت نوع 2، آرتریت، بیماری قلبی و سکته دارد.

1. کالری بسوزانید

کالری ای که در بازی پیکلبال می سوزانید به عواملی مانند سن و شدت بازی بستگی دارد.

2. بهبود سلامت قلب و تنفس

در یک مطالعه بسیار کوچک که در دانشگاه وسترن کلرادو انجام شد و در مجله بین المللی تحقیقات فیزیولوژی ورزش منتشر شد، 15 مرد و زن مسن قبل و بعد از انجام بازی های ترشی بال مورد بررسی قرار گرفتند. فشار خون، کلسترول و آمادگی قلبی تنفسی شرکت کنندگانی که به مدت 6 هفته، 3 بار در هفته و هر بار 1 ساعت پیکل بال بازی کردند نسبت به قبل از شروع تمرین بهبود یافت.

3. افزایش رفاه

مطالعه کوچک دیگری که در سال 2017 انجام شد، فواید ترشی بال را برای سالمندان بررسی کرد. نویسندگان این مطالعه به بررسی ویژگی‌های 153 بازیکن مسن پیکلبال از جمله سبک زندگی و مزایای روانی-اجتماعی پرداختند. بر اساس این تحقیقات، ترشی بال برای زنان مسنی که احساس تنهایی می کنند یا نیاز به گسترش روابط دوستانه خود از طریق ورزش دارند، مناسب است. محققان همچنین این بازی را به سالمندانی که به دنبال بازنشستگی پربار و پربار هستند توصیه کردند و به این نتیجه رسیدند که این ورزش باعث افزایش رفاه سالمندان می شود.

4. فواید بدنی

Pickleball می تواند هماهنگی دست و چشم را بهبود بخشد. علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهد که بازی ترشی بال چابکی و هماهنگی و همچنین قدرت و عملکرد عضلانی را بهبود می بخشد.

خطرات بازی پیکلبال

به گفته نوئه ساریبان، فیزیوتراپیست معروف به «پزشک پیکلبال»، برخی از آسیب های رایج در پیکلبال عبارتند از افتادن تصادفی، کشیدگی عضلات، رگ به رگ شدن یا کشیدگی و التهاب تاندون. رایج ترین نوع زمین خوردن زمانی است که فردی در حالی که می خواهد توپی را بالای سر خود بزند به عقب برمی گردد. ساریبان می گوید برای کاهش احتمال وقوع این اتفاق در زمانی که حریف شما توپ را به بالا پرتاب می کند، می توانید بچرخید و به سمت انتهای زمین بدوید. نکات و ترفندهای کوچکی از این دست می تواند در افزایش ایمنی هنگام بازی موثر باشد.

پیکل بال در ایران

حدود 70 کشور در سراسر جهان به فدراسیون بین المللی پیکلبال پیوسته اند و حتی صحبت هایی مبنی بر اضافه شدن این بازی به بازی های المپیک 2028 به عنوان یک ورزش نمایشی مطرح شده است.

در ایران نیز این ورزش به طور رسمی در استان همدان راه اندازی شد و کتاب «مبانی پیکلبال» تالیف و تدوین شد. اولین مجموعه ورزشی تخصصی ترشی بال در کشور نیز در ارومیه افتتاح شد. پیش بینی می شود در سال های آینده این ورزش هم در ایران و هم در سایر نقاط جهان گسترش و رشد یابد.

حرف پایانی

اگر مشکلات سلامتی دارید یا در حال نقاهت پس از آسیب دیدگی هستید یا مدتی غیر فعال بوده اید، قبل از شروع این ورزش با پزشک خود مشورت کنید. برای کاهش احتمال آسیب، حتما قبل از شروع بازی بدن خود را گرم کنید. برای این کار می توانید حداقل 5 دقیقه سریع راه بروید یا آهسته بدوید. پوشیدن کفش مناسب و محافظ چشم را فراموش نکنید.