اگر به اطراف خود نگاه کنید، ممکن است فکر کنید که منشأ زندگی بسیار دشوار است. اما با پیدایش حیات، نابودی آن بسیار دشوار خواهد بود. در طول تاریخ سیاره، حداقل پنج رویداد انقراض دسته جمعی وجود داشته است که باعث از بین رفتن حداقل 75٪ از گونه ها شده است. اما در نهایت زندگی به زمین بازگشته است.
به گزارش خبرآنلاین، شواهد فسیلی و محاسبات تکاملی حاکی از آن است که حیات روی زمین حداقل 3.7 میلیارد سال قدمت دارد و در این مدت شاهد تحولات متعددی بوده است. اما این احتمال وجود دارد که در آینده ای دور یا نزدیک، سیاره زمین تنها توسط یک نوع موجود زنده که نه سوسک است، نه عقرب و نه انسان، ساکن شود. بلکه احتمالاً تاردیگراد (خرس آبی) است.
توضیحات عکس: نمایی از تاردیگراد، سرسخت ترین حیوان روی کره زمین.
به گزارش زومیت، شدیدترین رویداد انقراض به نام انقراض پرمین حدود 250 میلیون سال پیش رخ داد که طی آن 90 درصد گونه ها به دلیل فوران های آتشفشانی فاجعه بار از بین رفتند. البته بعد از چند میلیون سال زندگی شکوفا شد و به تعادل بهتری رسید.
برخی معتقدند که ما در حال حاضر در میانه ششمین انقراض دسته جمعی هستیم، اما علت اصلی آن فعالیت های انسانی، از جمله تخریب زیستگاه، آلودگی و تغییرات آب و هوایی است، اگرچه مرگ همه گونه ها در کره زمین بعید به نظر می رسد. تولید شود.
یکی از مهم ترین تهدیدات برای انقراض حیات روی زمین، سلاح های هسته ای است که مواد رادیواکتیو را در سراسر جهان پخش می کند. گرد و غبار حاصل از بمب ها در جو زمین پخش می شود و باعث زمستان هسته ای می شود و دوره های طولانی تاریکی و یخ زدگی را به همراه می آورد و باعث توقف فتوسنتز، فروپاشی اکوسیستم ها و گرسنگی حیوانات می شود.
البته محاسبات نشان می دهد که پس از چنین رویدادی، برخی از اشکال حیات حداقل برای مدتی باقی خواهند ماند، از جمله بسیاری از اشکال حیات میکروسکوپی و همچنین سوسک ها و عقرب هایی که می توانند سطوح بالایی از تشعشعات را تحمل کنند.
تهدید دیگر رویدادهای اخترفیزیکی مانند انفجار پرتو گاما، برخورد سیارک ها و انفجارهای ابرنواختری است که می تواند تمام اشکال حیات را از بین ببرد. رویداد انفجار ابرنواختر (مرگ انفجاری یک ستاره سنگین و قدیمی) مقدار زیادی از تشعشعات کیهانی را به زمین می فرستد و به لایه اوزون آسیب می رساند. اگرچه احتمال وقوع چنین رویدادی بسیار کم است.
بررسی مقاومت گونه های زنده
در سال 2017 بود که دانشمندان آکسفورد و دانشگاه هاروارد، با بررسی مقاومت اشکال مختلف حیات در برابر رویدادهای اخترفیزیکی، به این نتیجه رسیدند که تنها موجودی که احتمالاً در این شرایط زنده می‌ماند، تاردیگراد (خرس آبی) است. جانوری میکروسکوپی با هشت دست و پا که از استحکام بالایی برخوردار است و در سیستم طبقه بندی جانوران جزء خانواده جانوران محسوب می شود. این موجود کوچک بیش از 95 درصد از آب بدن خود را برای مقاومت در برابر محیط های شدید از دست می دهد.
تاردیگرادها می توانند در طیف وسیعی از دماها از 272.95- درجه سانتیگراد تا 150 درجه سانتیگراد و همچنین فشارهای بالا و تشعشعات بالا زنده بمانند و در شرایط خلاء فضا مقاومت کنند. در نتیجه، انتظار می‌رود تاردیگرادها نیز بتوانند در برابر انفجارهای ابرنواختر مقاومت کنند.
مرگ زندگی روی زمین
با مرگ خورشید، زندگی روی زمین نیز پایان می یابد. مرگ خورشید زمانی رخ می دهد که هیدروژن ذخیره شده در هسته آن تمام شود و حدود 5 میلیارد سال بعد. در آن زمان خورشید به یک غول سرخ تبدیل می شود و به حدی متورم می شود که دو سیاره نزدیک به خود یعنی عطارد و زهره را می بلعد و در نهایت احتمالاً زمین را نیز می بلعد.
در این دوره، زمین به طور فزاینده ای گرمتر می شود و در معرض تابش زیادی قرار می گیرد. اقیانوس ها تبخیر می شوند و جو ناپدید می شوند. در آن زمان، تاردیگرادها نیز منقرض خواهند شد و شاید فقط برخی از باکتری های Extremophilic که به گرمای شدید عادت کرده اند، برای مدتی زنده بمانند.
۵۴۳۲۱
