بهمن آرمان در گفتگو با نواندیش:
مخالفان توسعهِ ایران، امور کشور را در دست گرفته اند / گره های اقتصاد در ایران فقط با تعامل با دنیا باز می شوند
نواندیش، سعید شمس: تحلیگر مسائل اقتصادی بر این باور است که اقتصاد بحران زده ایران برای رسیدن به ثبات و توسعه، راه حل دیپلماتیک می خواهد.
بهمن آرمان در گفت و گو با «نواندیش» درباره شرایط اقتصادی این روزها اظهار داشت: اقتصاد به معنای واقعی کلمه بحران تحربه می کند. اما اینکه فقط تحریم ها را دلیل گرفتاری عمومی بدانیم، حتماً تحلیلی غلط است. در واقع نظام مدیریتی کشور با مجلس و دولت فعلی به گونه ای اداره می شود که هیچ شانسی برای اصلاح نمی توان متصور شد. در واقع جریانی که با توسعه ایران ضدیت دارد و با نفوذش در عرصه تصمیم‌گیری، قول و قرار‌های موثر برای پیشرفت را بایکوت می‌کند.
کارشناس مسائل اقتصادی در ادامه با اشاره به سیر صعودی نقدینگی در کشور گفت: این روزها در حالی با افزایش نقدینگی مواجه هستیم که بر اساس قانون نانوشته اقتصاد، این پدیده آفتی بزرگ و هزینه ساز و غیرقابل جبران به شمار می رود. می دانید قضیه چیست؟ قضیه این است که اساساً نظام حکمرانی به اولویت هایی توجه نشان می دهد که برای مردم مهم نیستند و این همان نکته ای است که مردم را روز به روز بیشتر در تنگنای معیشتی قرار می دهد. یعنی نظامی که ترجیحش چیزی جز اولویت دادن به ایدئولوژی نیست، نه به فکر راه حل نیست، بلکه درک صحیح و لازمی از «مشکلات» ندارد. در واقع باید گفت، تعریف حاکمیت از توسعه و در نتیجه آرامش، با چیزی که مردم و افکار عمومی به آن اهمیت می دهند، تفاوت چشمگیری دارد.
او افزود: در واقع ما با دولتی طرف هستیم که به دلیل فقدان تخصص و تجربه ضعف های بیشماری دارد، اما زیر بار ضعف مدیریت نمی‌رود. یعنی همه می دانند «دو ضرب در دو، مساوی چهار» است، اما دولتی ها قبول نمی کنند و به همین دلیل اساساً نمی دانند که لازم است برای گذر از این برهه دشوار نقشه راهی ترسیم کرد و برنامه ای نوشت تا مردم را از تورم بالا درصد نجات داد.
وی توضیح داد: در حالی شرایطی گرانی ها کمرشکن شده اند که به راحتی می توانیم با رونق تولید و البته اشتغال زایی مشکلات را کمتر کنیم و از حالت بحران خارج شویم. با این توضیح که برای تحقق این مهم شدیداً به سرمایه گذاری خارجی نیاز داریم. اما از آنجایی که در سیاست خارجی اصرار به نگاه بدبینانه به غرب داریم و همچنان تقابل را به جای تعامل با نظام بین الملل انتخاب می کنیم و دقیقاً به همین دلیل هیچ امیدی به اصلاح امور نداریم. آنهم در حالیکه از نیمه های دوم دولت آقای خاتمی با داغ شدن بحث هسته ای، تا امروز، سرمایه گذاری در کشور نسبت تولید ناخالص داخلی در کشورهای همسایه و حتی آفریقایی ها به طور عجیب و نگران کننده ای در پایین ترین سطح خود قرار دارد. خب! با این توضیح ها چطور می توانیم توقع ترمیم فضای اقتصادی را داشته باشیم؟ پس تاًکید این است، توسعه اقتصادی با همکاری با دنیا شدنی است و بس!
بهمن آرمان در پایان گفت: مشاهدات دو – سه دهه اخیر ما را به این نتیجه تلخ می رساند که گره های اقتصاد در ایران فقط با تعامل با دنیا باز می شوند.
