گلایه مهم معاونت درمان از گرانی بنزین

علی ربیعی معاون اجتماعی رئیس جمهور نوشت: هنگام تصمیم گیری در مورد بنزین (که تصمیمی ضروری است) در صورت عدم توجه به ابعاد اجتماعی آن، هرگونه تصمیم گیری در این خصوص با موانع جدی مواجه خواهد شد.

علی ربیعی معاون اجتماعی رئیس جمهور در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: عدم توجه به الزامات اجتماعی تصمیمات پروژه ها، نداشتن برنامه برای اجتماعی شدن طرح ها و برنامه ها و همچنین عدم توجه به عوامل اجتماعی از قبل طرف های علاقه مند آنها باعث شکست بسیاری از پروژه ها شده اند یا در حالت خوش بینانه کارکرد ملموس و رضایت بخشی در زندگی مردم پیدا نمی کنند.

آسیب شناسی این معضل و روند آن نشان می دهد که عدم توجه دولت به علم و جامعه عامل اصلی ناکارآمدی، اتلاف منابع و نارضایتی مردم است. عدم توجه به این امر باعث شده در مقاطع زمانی خاص تصمیماتی گرفته شود که دولت ها را در دام مسیر طی شده گرفتار کرده است به طوری که معمولاً حتی دولت های بعدی هم نمی توانند از این مسیر خارج شوند.

از این قبیل مسائل می توان به مسکن، یارانه، سیاست های اجتماعی، قیمت حامل های انرژی و … اشاره کرد. به عنوان مثال هنگام تصمیم گیری در مورد بنزین (که تصمیمی ضروری است) در صورت عدم توجه به ابعاد اجتماعی آن، هرگونه تصمیم گیری در این خصوص با موانع جدی مواجه خواهد شد. این قاعده منجر به خطرات جدی تری در تصمیم گیری های سیاسی، فرهنگی، زیست محیطی و اجتماعی خواهد شد. من معتقدم بسیاری از تصمیمات مجلس و شوراها مانند شورای انقلاب فرهنگی در این چارچوب قابل بررسی است. ببینید در تصمیم گیری های فرهنگی و اجتماعی نسل های جدید این مهم بیشتر درک نمی شود و دیده می شود که از «ارزش های بقا» پیشی گرفته و به ارزش های «بیان هستی» رسیده اند.

این تغییرات ارزشی توسط طبقه اقتصادی نیز به رسمیت شناخته نمی‌شود، زیرا شاهدیم که ارزش‌های خوداظهاری در نسل‌های جدید دهک‌های پایین جامعه نیز به دلیل فرآیند ارتباطات افزایش یافته است. از سوی دیگر، زمانی که استفاده از علم در سیاست گذاری مغفول بماند، تصمیمات بیهوده و پرهزینه ای بر کشور تحمیل خواهد شد. به عنوان مثال، در سال های نه چندان دور در رابطه با آسیب های اجتماعی، حاشیه نشینی به عنوان یک «متغیر مستقل» و افزایش طلاق، خودکشی و اعتیاد نتیجه آن تلقی می شد، در حالی که یک مطالعه ساده نشان می دهد که بیش از متغیر محل سکونت، ناامیدی، روانی است. ناامنی و سبک زندگی این روند و حتی پدیده هایی مانند مهاجرت را توجیه می کند، زیرا در حال حاضر آمار طلاق در مناطق 1، 2 و 3 تهران از 16 بیشتر است. 17 و 18. همچنین میزان اعتیاد در میان جمعیت فعال بیشتر از جمعیت بیکار است.

بررسی چنین تصمیماتی نشان می‌دهد که در فرآیند تصمیم‌گیری ارتباط چندانی با یافته‌های علمی وجود ندارد و متخصصان حوزه‌های مختلف به‌ویژه حوزه علوم انسانی نقش چندانی در این فرآیند ندارند و تأثیر این تصمیم‌ها. . در مورد کنشگران مختلف اجتماعی در نظر گرفته نمی شود. این روند باعث پدید آمدن پدیده «بیگانگی اجتماعی» یعنی بیگانگی جامعه از سیاست ها شده و در نهایت به پدیده دیگری به نام «بحران نفوذ» می انجامد. منظور از بیگانگی اجتماعی، بیگانگی جامعه از برنامه هاست. یعنی سیاست گذار یک مسیری را طی می کند و جامعه راه دیگری را می طلبد.

بحران نفوذ نیز وضعیتی است که قوانین، مقررات و سیاست ها در جامعه اجرا نمی شود. به قوانینی مانند ممنوعیت استفاده از ماهواره، حفاظت از فضای مجازی، عفاف و حجاب و … نگاه کنید. در مرحله بعد، پس از انجام برنامه‌ها با توجه به یافته‌های علمی و نگاه به جامعه، لازم است «ارزیابی اجتماعی» نیز انجام شود، اما متأسفانه توجه چندانی به این مؤلفه نمی‌شود. لازم به ذکر است که لزوم حکمروایی با عقلانیت توجه به مسائل علمی و اجتماعی پروژه ها و ارزیابی اجتماعی آنهاست. بر این اساس در دیدار اخیر جامعه شناسان با رئیس جمهور، اهمیت و کاربرد نهاد علم و انجمن های علمی در تصمیم گیری ها و توجه به کنشگران و آثار اجتماعی به درستی مورد تاکید قرار گرفت.

نگاهی به تاریخ معاصر حاکی از آن است که در ساخت قدرت از استفاده نخبگان، روشنفکران و منتقدان پرهیز شده و نوعی امتناع از همکاری با طرف مقابل نیز قابل مشاهده است. برای برون رفت از این وضعیت، با توجه به شرایط اجتماعی موجود، منابع محدود و فرصت‌های از دست رفته فراوان، لازم است تصمیم‌گیرندگان در ساختار قدرت از همکاری نزدیک نهاد علمی، نهادهای مدنی در روابط متقابل و مواردی از این دست استفاده کنند. به عنوان ارزیابی اجتماعی و همچنین غیرمنفی و همکاری کارشناسان. ما در حال همکاری هستیم تا تصمیماتی بگیریم که در نهایت منجر به بهبود جامعه شود.