به گزارش آرمان ملی آنلاین، صبح یکشنبه 6 فروردین ماه 14.03 بود که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با ده ها پهپاد و موشک به اهدافی در سرزمین های اشغالی حمله کرد. در این حمله بی‌سابقه که عملیات «واضه صدیق» نامیده شد، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از دو موشک بالستیک نسل دوم عماد و موشک‌های کروز نسل سوم پاوه استفاده کرد. در مقاله قبلی به بررسی موشک بالستیک عماد پرداختیم. در این مقاله قصد داریم موشک کروز پاوه را زیر ذره بین قرار دهیم و ویژگی های آن را بررسی کنیم.
پاوه از خانواده موشک های کروز سومار است که در سال 2014 معرفی شد. اولین موشک از این خانواده سومار با برد 700 کیلومتر بود. پاوه در 11 بهمن 1392 رونمایی و در معرض دید عموم قرار گرفت. برد “پاوه” 1650 کیلومتر اعلام شد که برد رزمناوها علیه اهداف زمینی ایران را حداقل 22 درصد افزایش داد. این موشک می تواند اهداف مورد نظر را از مسیرهای پیچیده تر یا به گفته سردار حاجی زاده حتی از سمت مقابل هدف قرار دهد. موشک کروز پاوه می تواند خارج از جو مانور دهد و در فاصله 300 کیلومتری از هدف شلیک می شود. با موشک کروز Pave می توان کشتی های آمریکایی را تا فاصله 2000 کیلومتری هدف قرار داد.
ارتفاع پرواز این موشک کمتر از 50 متر است که شناسایی و رهگیری آن توسط رادارها و سامانه های پدافندی را به شدت سخت و دشوار خواهد کرد. به عبارت دیگر، در شرایط عادی، دشمن انتظار دارد این موشک کروز ایرانی در مسیری که بین مرزهای کشور و منطقه مورد نظر ترسیم شده است حرکت کند و در نتیجه پدافند خود را در آن جهت تقویت کند، اما با بیشترین برد، امکان این موشک وجود دارد. تا دور هدف را طی کند و سپس دور بزند و از طرف مقابل در یک جهت به هدف حمله کند.
مشخصات موشک کروز Pave
به طور معمول سرعت پرواز موشک های کروز بین 600 تا 900 کیلومتر بر ساعت است و با توجه به استفاده از موتور جت که البته در مورد پاوه توربوجت یا توربوفن است، هنوز مشخص نیست که موشک هواپیمای ایرانی در همان برد سرعت عمل خواهد کرد.
ویژگی بال های جمع شونده موشک پاو.
تصاویر منتشر شده از این موشک نشان می داد که پاوه از بال های جمع شونده بر روی بدنه خود استفاده می کند و موتور این موشک کروز خارج از بدنه و در بالای آن قرار دارد. بنابراین، حداقل از نظر ظاهری، تفاوت پاوه با دیگر موشک های کروز ضد زمینی ارائه شده تا به امروز به دو دلیل است: بال هایی که از بدنه باز می شوند و موتور روی بدنه. همچنین در تصاویر منتشر شده، موشک از یک پرتابگر جعبه ای شلیک می شود که کوچک و سریع بوده و دارای یک پرتابگر است.
با توجه به این تصاویر یکی دیگر از مزیت های این موشک، کوچک بودن پرتابگر و تحرک زیاد آن به دست می آید که این قابلیت را به این سامانه می دهد تا برای پرتاب در هر نقطه از کشور آماده شود. استفاده از چنین پرتابگرهایی بقای این سیستم را به شدت افزایش می دهد و به آنها توانایی شلیک سریع و سپس خروج از هر منطقه شلیک با سرعت بالا را می دهد.
همچنین به نظر می رسد در مقایسه با سومار و هویزا، محل بال های این موشک نیز با تغییراتی همراه بوده است که بیشتر شبیه سلاح های هدایت ماهواره ای هوشمند پرتاب شده از جنگنده ها است. ظاهر این تصاویر و مقایسه آن با موشک های لند کروز قبلی ارائه شده در کشورمان، حکایت از کاهش قطر موشک و در نتیجه کاهش انعکاس رادار دارد.
همچنین به گفته فرمانده نیروی هوافضای سپاه، این موشک‌ها به یک «تهدید ۳۶۰ درجه» برای دشمن تبدیل شده‌اند، یعنی این موشک می‌تواند مسیرهای مختلفی را برای رسیدن به هدف طی کند، یعنی قبل از رسیدن به هدف، تا حدی که لازم است از جهت دیگری به هدف بچرخید و به هدف حمله کنید که طبق تحقیقات دارای نقاط ضعف یا زوایای کور راداری و دفاعی است. بال های جمع شونده موشک پاو حداقل امکان پرتاب از پرتابگرهای چند هواپیما و حجم پرتاب بیشتر را تسهیل می کند و تاثیرات مهمی بر مدل های پرتاب هوایی این محصول خواهد داشت.
یکی دیگر از قابلیت های موشک های کروز که احتمالا در «پاوه» نیز قابل استفاده است، قابلیت حمله دسته جمعی این موشک ها و برقراری ارتباط با یکدیگر در هنگام حمله است. در این روش یکی از موشک ها به عنوان رهبر گروه موشکی مهاجم عمل می کند و موشک های دیگر را هدایت می کند. در صورت لزوم، رهبر جوخه یک یا چند موشک هدف را به جلو می فرستد و عملاً آنها را طعمه می کند تا راه را برای اصابت دقیق موشک های دیگر باز کند.
