به گزارش گروه ورزشی اسمارتک نیوز، اگرچه ممکن است تکرار شود، اما به بهانه حضور تیم ایران در جام ملت های آسیا و بخور رسانه ای علیه بدخواهان و دشمنان ایران و هویت ایرانی، ممکن است معنای هوادار و نقش آن را در حضور هواداران ایرانی اشتباه نگیرید. بیایید در مورد ورزش به خصوص فوتبال صحبت کنیم.
تاثیر حضور هواداران و تشویق بر بازیکنان پوشیده نیست. هواداران مهمترین سرمایه باشگاه ها و تیم های ملی هستند و تاثیر مستقیمی بر کیفیت رویدادهای ورزشی مانند مسابقات فوتبال دارند. هواداران نه تنها ورزشکاران را تشویق و حمایت می کنند، بلکه باعث ایجاد اعتماد به نفس و انگیزه می شوند، بلکه اساساً رونق و حیات صنعت ورزش و مسابقات حرفه ای در گرو حضور آنهاست. هوادار جو ایجاد می کند و به بازی شور و هیجان می بخشد و آن را زنده می کند. تحقیقات نشان می دهد که تاثیر حضور هواداران تنها بر عملکرد بازیکنان نیست، بلکه حضور آنها در نحوه داوری نیز موثر است. شاید به خاطر همین تاثیرات روانی است که هوادار را دوست دوازدهم تیم می نامند و به همین دلیل است که به احترام هواداران پیراهن شماره 12 را به هیچ بازیکنی نمی دهند. هواداران با حضورشان به خصوص در فضاهای بین المللی نشان دهنده هویت ملی خود هستند و همچنین نشان می دهند که تیمشان تنها و بدون حمایت نیست.
همچنین لازم به ذکر است که یک مداح با یک تماشاگر متفاوت است. تماشاگران برای تفریح و گذراندن اوقات فراغت خود به استادیوم می روند، اما هواداران انرژی صرف می کنند و تیم مورد علاقه خود را به لرزش در می آورند. هوادار حضور فعال دارد و تماشاگر حضور منفعلانه. هوادار برای تیمی که در زمین می جنگد فضاهایی ایجاد می کند و به رقیب فشار می آورد. طرفداران واقعی ممکن است بازی را خیلی خوب نبینند. کسانی که در استادیوم های فوتبال بوده اند می دانند لیدرهایی که هواداران را متحد می کنند و شعار می دهند، گاهی اوقات پشت به زمین می کنند و در طول بازی به هواداران نگاه می کنند و خودشان بازی را نمی بینند. آنها فقط یک چیز می خواهند؛ پیروزی تیمشان و به همین دلیل گلوی خود را می خارند و در تمام مدت بازی سرپا می مانند.
به همین دلایل است که تیم های ورزشی باشگاه های هواداران را سازماندهی می کنند. به خصوص در ورزشی مانند فوتبال که با هویت ارتباط تنگاتنگی دارد، سازماندهی و حمایت از کانون های هواداران ضرورت بیشتری پیدا می کند. به دلیل ارتباط تیم ملی فوتبال با هویت ملی و اهمیت حضور در این رشته است که امروز پرداخت حقوق و جوایز بازیکنان، مربیان و کادرفنی تیم ملی امری عادی است. حالا چرا باید عجیب باشد که قسمت بسیار ناچیزی از این هزینه های مسابقات کشوری صرف حمایت از دستیار دوازدهم تیم ملی می شود؟
حضور هواداران تیم های ملی در مسابقات جهانی و حمایت از آنها و ساماندهی حضور آنها. از جمله استفاده از لباس هایی با المان ها و نمادهای ملی، در دست گرفتن پرچم و کنار هم قرار دادن صندلی های هواداران در ورزشگاه و جدا نکردن آنها، کاری بی سابقه است که همه کشورهای دنیا انجام می دهند. این اقدامات در گذشته عمدتاً توسط فدراسیون مدیریت می شد. شاید به خاطر داشته باشید سال گذشته در جریان بازی های جام جهانی اعلام شد که آمریکایی ها 5000 نفر از 15000 نظامی حاضر در پایگاه العدید قطر را برای تشویق تیم ملی آمریکا آورده اند. این در حالی است که کشورها در رقابت های جهانی از تمام توانایی های خود برای پیروزی استفاده می کنند. رایزنی ها و هماهنگی های انجام شده در سطح دولت برای کسب سهمیه تماشاگران و هواداران و برخی امتیازات در جریان مسابقات ورزشی نیز جزئی از دیپلماسی محسوب می شود. در واقع وقتی جام جهانی و جام ملت های آسیا در همسایگی ایران و کشور همسایه برگزار می شود، اگر دولت از این توانایی برای کسب سهمیه و امتیاز استفاده نمی کند، باید پاسخگوی قدردانی نکردن فرصت باشد.
بحث های کنونی درباره حمایت از هواداران تیم ملی برای حضور در مهمترین دیدارهای فوتبال آسیا تنها به دلایل سیاسی و کینه توزی است. آنهایی که سال گذشته باخت تیم ملی را تشویق کردند و از برد تیم ملی ناراضی بودند، طبیعی است که از حضور دوازدهمین هوادار ناراضی هستند که با شعار «در آخر زندگی» از تیم ایران حمایت می کند. برای ایران» و نارضایتی آنها نشان دهنده این تصمیم است. حمایت از نفر دوازدهم تیم ملی درست است.
