نواندیش – سعید شمس: یک ماه و بیست روز دیگر روز رای گیری برای انتخابات مجلس و خبرگان رهبری فرا می رسد. زیرا در دو انتخابات اخیر که در تاریخ 11 اسفند 1396 و 7 خرداد 1400 برگزار شد، نظام با انتخاباتی با حداقل آرا مواجه شد. لازم به ذکر است که کشور از انتخاب نمایندگان دوره دوازدهم مجلس استقبال می کند و این در حالی است که فضای داخلی به طور مشخص برای رای گیری آماده نیست. به خصوص جریان رادیکال که اتفاقاً در دولت هم جایگاهی دارد، عامدانه و عامدانه سعی در حذف هر چه بیشتر دارد تا اکثریت مجلس را به دست آورد.
عباس سلیمی نمین، تحلیلگر سیاسی اصولگرا و مدیر دفتر تدوین و مطالعات تاریخ ایران در گفتگو بااندیشه های تووی تحلیل خود را از فضای انتخاباتی ارائه کرده است.
*این ذهنیت این نظر را می دهد که گروهی در درون حکومت نگاه درونی و بیرونی به مردم دارند.
ممکن نیست. شورای نگهبان وظیفه تایید صلاحیت نامزدها بر اساس قانون را بر عهده دارد و نمی‌توان به هیئت حاکمه این موضوع را متهم کرد.
*می‌توانم یک مثال بزنم؟
بله لطفا.
* لیستی که شورای نگهبان برای انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 داده بود چنین ذهنیتی را القا کرد. اما در بین 7 نامی که در آن لیست بودند، ابراهیم رئیسی عملا رقیبی نداشت.
خوب! بین توانایی های کاندیداها همیشه تفاوت هایی وجود داشته و از این به بعد هم خواهد بود.
قبول دارید که سطح سیاسی رقبای ریاست جمهوری با شما فاصله داشت؟ در سال 96 رقیب روحانی رئیسی بود. در سال 92 حسن روحانی، محمدباقر قالیباف، محمدرضا عارف و علی اکبر ولایتی کاندیدا بودند. آیا می توان آن لیست ها را با لیست 1400 مقایسه کرد؟
رئیسی در سال 1400 قطعاً جایگاهی برتر از رقبای خود داشت.
*البته برتر و بی نظیر!
بله نسبت به 6 چهره دیگر جایگاه برتری داشت.
* همین موضوع باعث شد که گروهی بگویند فضا برای پیروزی رئیس جمهور ساکت مهیا شده است. بنابراین حتی علی لاریجانی هم کنار گذاشته شد.
در آن روزها من خودم در مورد انصراف لاریجانی از انتخابات موضع گرفتم. حتی سران هم وارد این ماجرا شدند و صراحتا می گفتند «به برخی ظلم شده است».
*اعضای شورای نگهبان نیز سه ساعت پس از اعلام موضع رهبری بیانیه ای دادند و از تصمیم خود دفاع کردند!
به نظر من در مورد لاریجانی تشخیص دقیقی ندادند و اطلاعات غلطی هم در مورد او به شورای نگهبان دادند. یعنی اطلاعات دقیقی در این زمینه ارائه نشد.
* این ذهنیت چقدر جدی است که تندروها حتی در برابر اصولگرایان با سابقه هم نمی درخشند و در نهادها و سازمان های مهم جایگاه و پایگاهی دارند؟
خیر، این نیست. به نظر من این اظهارنظرها بهانه هایی است که مردم را ناامید می کنند. نگاه کن ما نباید وارد فضایی شویم که جامعه از مشارکت در امور خود ناامید شود. این حرف ها اشتباه است و اساسا این گروه هایی که شما گفتید ظرفیت این کارها را ندارند. رهبران در عین حال موضع بسیار قاطعی در مقابل طرز فکر آنان اتخاذ کردند و به مبانی جبهه پایداری دست زدند و تلاش برای کاهش مشارکت را اشتباه دانستند. اما جبهه پایداری همچنان مواضعی را در دستور کار قرار می دهد که نتیجه آن قطعا کاهش انگیزه و تمایل مردم برای رای دادن است. اما نمی دانند، اگر آرا کم باشد معلوم نیست به مجلس و دولت می رسند. شاید با بازی ثبات چی اصلاح طلبان پیروز شوند. همچنین باید توجه داشت که هیچکس دوست ندارد که افراد یا گروه ها به اصول رقابت پایبند نباشند و خود را برتر از دیگران بدانند.
اما اگر 15 درصد مردم بیایند رای می دهند.
این هم معلوم نیست. اما آنچه مسلم است مواضع رهبران، تفکر جبهه پایداری را تضعیف می کند. به همین دلیل شانسی برای برنده شدن ندارند. زیرا درخواست اقدام باعث می شود که پایگاه رای دهنده شما از حمایت و رای دادن خودداری کند. چون این مردان ابتدایی ترین را قبول ندارند.
