آسیب مغزی شدید می‌تواند بیماران را نسبت به محرک‌ها واکنش نشان ندهد، اما این بیماران ممکن است هوشیارتر از آنچه قبلا تصور می‌شد باشند.
یک مطالعه جدید در مورد فعالیت مغز نشان داده است که یک چهارم بیمارانی که در کما هستند می توانند “آگاهی پنهاندارند
پس از یک آسیب مغزی شدید، مانند ضربه مغزی یا سکته مغزی، بیماران ممکن است وارد حالتی شوند که در آن به محرک های محیط خود مانند صدا، نور و درد پاسخ نمی دهند. این حالت می تواند “کما” باشد که مانند یک خواب عمیق و مداوم است یا حالت نباتی که ممکن است بیمار بیدار به نظر برسد و حتی چشمانش باز باشد اما باز هم پاسخ یا واکنش نشان ندهد و حالت سومی به نام “حداقل” باشد. . هشدار.” که در آن بیماران حتی می توانند حرکت را با چشمان خود دنبال کنند، اما نمی توانند به دستورات پاسخ دهند.
این لزوماً به این معنا نیست که این بیماران، حداقل تا حدی، از آنچه در حال رخ دادن است آگاه نیستند. در دهه‌های اخیر، دانشمندان نشانه‌هایی از “هشیاری پنهان” را در برخی از بیمارانی که پاسخگو نیستند، شناسایی کرده‌اند.
در آزمایش‌ها، دستورالعمل‌هایی مانند «تصور کنید دست خود را باز و بسته کنید» به بیماران داده شد، در حالی که فعالیت مغز آنها با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) کنترل می‌شد.
در برخی موارد، این اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که واکنش‌های هوشمندانه‌ای در مغز حتی بدون علائم فیزیکی آشکار مانند باز و بسته کردن دست‌های بیمار رخ می‌دهد. این نشان می دهد که برای برخی از بیماران این یک مشکل شناختی نیست، بلکه مهارت های حرکتی آنها است که منجر به وضعیتی به نام تفکیک شناختی- حرکتی می شود.
یلنا بودین، نویسنده ارشد این مطالعه جدید می‌گوید: «به نظر می‌رسد برخی از بیماران با آسیب شدید مغزی در حال پردازش دنیای بیرونی خود نیستند. با این حال، هنگامی که با تکنیک های پیشرفته مانند fMRI و EEG ارزیابی می شود، می توانیم متوجه شویم که فعالیت مغز عکس این موضوع را نشان می دهد. این نتایج پرسش‌های مهم اخلاقی، بالینی و علمی را مطرح می‌کند، مانند اینکه چگونه می‌توانیم از این توانایی شناختی نامرئی برای ایجاد یک سیستم ارتباطی و ارتقای بهبودی بیشتر استفاده کنیم؟
مطالعه جدید 241 شرکت‌کننده را از شش مرکز مختلف در ایالات متحده، بریتانیا و اروپا در 15 سال گذشته، همه در حالت‌های کما، رویشی یا با حداقل هوشیاری با fMRI یا EEG یا هر دو، از چند روز تا سال‌ها پس از آسیب بررسی کرد. .
جالب توجه است، این مطالعه نشان داد که 25٪ از بیماران می توانند دستورالعمل ها را به طور مکرر در عرض چند دقیقه دنبال کنند. این بالاتر از تخمین های ارائه شده در مطالعات قبلی است که بین 15 تا 20 درصد را پیشنهاد می کردند.
با این حال، برخی از هشدارها وجود داشت. از آنجایی که داده‌ها توسط تیم‌های مختلف در یک دوره زمانی طولانی جمع‌آوری شده‌اند، روش‌ها استاندارد نشده بودند، بنابراین ممکن است کمی تنوع وجود داشته باشد.
این مطالعه همچنین 112 شرکت‌کننده دیگر را مورد بررسی قرار داد که می‌توانستند به دستورالعمل‌های شفاهی پاسخ دهند. با این حال، تنها 38 درصد از این بیماران فعالیت مغزی منطبق بر “هشیاری پنهان” را نشان دادند، که نشان می دهد فعالیت مغز و آزمایشات برای یافتن آن هنوز بسیار پیچیده است.
این تیم می‌گوید که ارائه دستورالعمل‌هایی در مورد چگونگی ارزیابی تفکیک حرکتی-شناختی تمرکز کار آینده خواهد بود، زیرا درک بهتر هوشیاری در این حالت‌ها می‌تواند نتایج را برای بیماران بهبود بخشد.
بودین گفت: “خانواده ها به ما گفته اند که هنگامی که یک نتیجه آزمایش مثبت که نشان دهنده تفکیک شناختی- حرکتی با تیم بالینی بیمار به اشتراک گذاشته شود، می تواند نحوه تعامل تیم با فرد را تغییر دهد.”
تیم توجه بیشتری به نشانه های رفتاری ظریفی که ممکن است تحت کنترل داوطلبانه باشد، مانند صحبت کردن با بیمار یا پخش موسیقی در اتاق، می کند. از سوی دیگر، ناتوانی در تشخیص تفکیک شناختی حرکتی می تواند عواقب جدی مانند مرگ، از دست دادن علائم هوشیاری و عدم دسترسی به توانبخشی فشرده داشته باشد.
این تحقیق در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
