سعید آقایی; بازی های المپیک 2024 پاریس از 14 مرداد آغاز شد و هفته اول این رقابت ها با ناکامی قابل پیش بینی برای ورزش ایران به پایان رسید.
کاروان ورزشی ایران با 13 رشته ورزشی شامل آزاد و کشتی، تیراندازی، وزنه برداری، تکواندو، شمشیربازی، قایقرانی، ژیمناستیک، تنیس روی میز، دوچرخه سواری، تیراندازی با کمان، سنگنوردی، شنا و دو و میدانی در المپیک پاریس حضور دارد. یعنی از 3 فصل گذشته تعداد ورزش ایران در پاریس کاهش یافته است. از 40 ورزشکار ایرانی حاضر در پاریس، 29 نفر مرد و 11 نفر زن هستند. تعداد سهمیه های ایران نسبت به دوره های قبل کاهش چشمگیری داشته و نسبت به 4 دوره گذشته کمتر شده است.
ورزشکاران ایرانی در هفته نخست در رشته های تنیس روی میز، تیراندازی، ژیمناستیک، دوومیدانی، شمشیربازی، تیراندازی با کمان و شنا به رقابت پرداختند و همگی بدون هیچ دستاوردی از المپیک خداحافظی کردند. از آنها فقط تیراندازی در یک رشته و ژیمناستیک با تنها ورزشکار خود به فینال رسیدند و تیم شمشیربازی نیز یک قدم به مدال نزدیک شد اما چهارم شد. هانیه رستمیان در تپانچه 25 متر ششم شد و مهدی الفتی در خرک هفتم شد. نتایجی که موفقیت بزرگی برای این دو رشته محسوب می شود.
پس از نتایج هفته اول، برخی اندیشمندان و منتقدان تلخ با نگاهی سخت به نتایج ایران در المپیک پاریس، نتایج ورزشکاران ایرانی را به سخره گرفتند و سعی کردند نتایج را یک شکست کامل و یک شکست تمام عیار توصیف کنند. نگاهی به شدت سیاهی که هیچ ربطی به واقعیت ورزش ایران ندارد. بررسی امکانات، زیرساخت ها و شرایط ورزشکاران ایرانی با رقبای خارجی و شرایط تمرینی و حتی معیشتی ورزشکاران ایرانی نشان می دهد که نتایج به دست آمده نه فاجعه است و نه مایه شرمساری و نه قابل نقد است. در واقع با سطح ورزش ایران در بسیاری از رشته ها، صرف حضور در بازی های المپیک یک موفقیت بزرگ و معادل کسب مدال است و از ورزشکاران ایرانی بیش از این نمی توان انتظار داشت.
فراتر از سه رشته سنتی ایرانی مدال آور در بازی های المپیک یعنی کشتی، وزنه برداری و تکواندو، در بقیه رشته ها چیزی که بخواهیم در بازی های المپیک درو کنیم، کاشته ایم. حتی در این سه میدان سنتی مدال آور ایرانی هم اوضاع آنطور که باید خوب نیست و تبعیض و نبود امکانات ویژه در سطح بازی های المپیک بسیار آزاردهنده است. اگر کشتی را هم اضافه کنیم که به لطف حضور علیرضا دبیر و نگاه ویژه ای که به این رشته داشت، در این چند سال توانسته است از نظر امکانات و توجه، تقریباً در همه جای خود را از بقیه رشته ها متمایز کند. در ورزش ایران ورزشکاران رشته های مختلف روزهای خود را در سختی می گذرانند و گاهی شرایط به حدی پیچیده می شود که حتی نمی توانند نیازهای اولیه و مکمل ها را پوشش دهند. واقعیت این است که ورزش در بین دولتمردان و دولت ها جایگاه ویژه ای ندارد و مورد توجه قرار نمی گیرد، بنابراین این بی توجهی و دست کم گرفتن باعث شده است که ورزش هرگز فرصت رشد و پیشرفت نداشته باشد. نتیجه این نگاه پست به ورزش را می توان در بازی های المپیک دید. ورزشکاران ایرانی در مقایسه با ورزشکاران بسیاری از کشورها حتی کشورهای همسایه و کم شانس، از نظر امکانات و شرایط بسیار عقب هستند و چند صد کیلومتر فاصله دارند. این فاصله به این معناست که در بازی های المپیک فقط به موفقیت دیگران در بسیاری از ورزش ها نگاه می کنیم و به هیچ چیز نمی رسیم.
در این شرایط حضور ورزشکاران ما در بازی های المپیک به خودی خود یک دستاورد محسوب می شود و در درون آن دستاورد گاهی جرقه هایی به وجود می آید که می توان از آن به عنوان یک شاهکار یاد کرد. در ژیمناستیک بعد از 60 سال ایران توانسته است سهمیه المپیک را کسب کند و این دستاورد بزرگی است که حتی باعث شد رئیس فدراسیون جهانی هم به ایران به خاطر آن تبریک بگوید. با این حال ستاره جوان ژیمناستیک ایران توانست در محاصره غول ها و مدعیان به فینال راه یابد و به نتیجه ای تاریخی دست یابد. نتیجه ای که چیزی کمتر از یک مدال طلا در این رشته نشان می دهد. زهرا اینچه درگاه رئیس فدراسیون ژیمناستیک می گوید: تمجید از سقف بلند این ورزش بسیار خوب است اما باید واقعیت ها را نیز در نظر گرفت، الفتی یکی از مهمترین رویدادهای ورزش و ژیمناستیک ایران محسوب می شود، اما از این رشته و از ورزشکاران نباید انتظار زیادی داشت، کسب سهمیه الفتی به خودی خود به اندازه یک مدال ارزشمند است، صعود او به فینال نیز یک اتفاق تاریخی محسوب می شود.
در تیراندازی اگرچه جواد فروغی در بازی های المپیک قبلی طلای سیبل را کسب کرد، اما حضور هانیه رستمیان در فینال تپانچه ۲۵ متر و ششمین دوره بازی های المپیک نتیجه درخشانی برای این رشته محسوب می شود. روتیمن به عنوان اولین تیرانداز زن ایرانی توانست به فینال تیراندازی المپیک راه یابد و تاریخ ساز شود. میدانی که ورزشکاران آن به دلیل کمبود مهمات مجبور به انجام تمرینات فرضی هستند. محسن نصراصفهانی، سرمربی تیم ملی تیراندازی ایران می گوید: «عملکرد هانیه در المپیک بی نظیر بود، او با قدرت وارد فینال شد، اولین بار است که این امتیازها در بازی های جهانی یا المپیک ثبت می شود. حضور رستمیان در در فینال رکوردهای بالایی را به ثبت رساندند .
در دوچرخه سواری علی لبیب دوچرخه سوار جوان ایرانی طلسم ورزشکاران ایرانی را که پس از 16 سال به خط پایان نرسیده بودند شکست و توانست از خط پایان عبور کند. برای ورزشکاری که یک هفته قبل از ارسال دوچرخه خود را دریافت کرد، این رویداد یک شاهکار در نظر گرفته شد. شاهکاری به قدری مهم که حتی وزیر ورزش و جوانان با حضور در تمرینات قبل از بازی های المپیک از او خواست تا از خط پایان عبور کند و آن طلسم ماندگار را بشکند. علیرضا اسدی رئیس فدراسیون دوچرخه سواری گفت: مسابقات استقامتی یکی از سخت ترین مسابقات این رشته در بازی های المپیک بود که تقریباً 7 ساعت به طول انجامید. روند این مسابقات بسیار سخت و طاقت فرسا است و تیم ایران به مدت 7 ساعت با بهترین های جهان به رقابت پرداخت. نمایندگان ایران در بازی های المپیک گذشته موفق به عبور از خط پایان نشده بودند، اما خوش بخانه لبیب این طلسم را شکست و توانست از خط پایان عبور کند.
اتفاقات رخ داده در بازی های المپیک نشان می دهد که ورزش ایران آن طور که تندترین منتقدان ادعا می کنند شکست نخورده و حتی به دستاوردهای جالبی نیز دست یافته است. ورزش ایران با این سطح از امکانات و توجه هرگز نمی تواند جلوتر برود. برای کسب مدال المپیک داشتن امکانات و زیرساخت های مدرن و استفاده از آخرین تجهیزات و علم ضروری است. بدون این عناصر، هیچ ورزشکاری نمی تواند به قله بازی های المپیک برسد. بنابراین صرف حضور در بازی های المپیک برای ورزش ایران یک دستاورد است، به ویژه اینکه استعدادهای نابی وجود دارد که موانع را می شکند و باعث افتخار مردم است. ستاره هایی که با کمی توجه و امکانات بیشتر قطعا می توانند مدال بگیرند.
پس بیایید از فجایع و بدبختی ها صحبت نکنیم و از بازی های المپیک لذت ببریم.
258 258
