روزنامه فرهیختگان از فسادهای مالی افشا شده در هفته های اخیر انتقاد کرد.
این روزنامه نوشت: در روزهای مانده به انتخابات، برخی افراد و جریانات دست به افشاگری هایی می زنند که تا به حال درباره آن صحبتی نشده بود. این رویداد از چند جهت می تواند دموکراسی را تهدید کند.
شاید بتوان انتخابات مجلس دوازدهم را متفاوت ترین انتخابات مجلس در کشور دانست. چرا که اصولگرایان حداقل با سه لیست مختلف وارد این رقابت شدند.
در چنین فضایی تصور می شد که احزاب و گروه ها با ارائه ایده های خود برای حکومت داری و مسائلی که در مجلس آینده به آن می پردازند، رقابت سالم و عادلانه ای داشته باشند و اقبال مردم را نسبت به خود جلب کنند، اما وضعیت آنطور که انتظار می رفت پیش نرفت و چند هفته قبل از انتخابات افشاگری ها در توییتر آغاز شد و حساب های مرتبط با یک لیست شروع به افشای خود علیه اعضای لیست دیگر کردند و اسنادی در این باره منتشر کردند.
طرف مقابل برای اینکه جا نماند اسناد منتشر کرد و افشاگری کرد. در این زمینه عملا هیچکس کاری به ایده، طرح و… نداشت، افکار عمومی درگیر فاسد بودن یا نبودن اعضای این لیست و آن لیست بود.
اتفاقاتی که در انتخابات اخیر شورای اسلامی افتاد با راهبرد اخلاقی همخوانی داشت و نیست. در روزهای قبل از انتخابات، برخی افراد و جریان ها افشاگری هایی می کنند که قبلاً درباره آن صحبتی نشده بود. این رویداد از چند جهت می تواند دموکراسی را تهدید کند.
یکی از این تهدیدها نفوذ بر تصمیمات رأی دهندگان است. به این ترتیب، افشاگری در روزهای پایانی انتخابات، شناخت و ارزیابی قبلی مردم از نامزد مورد نظر را تغییر داده و آنها را دچار سردرگمی می‌کند.
دوقطبی سازی و ایجاد شبهه از جمله موضوعاتی است که افشاگران در آستانه انتخابات به آن دامن می زنند. افشاگری های لحظه آخری می تواند مردم را ناامید کند و باعث شود که اعتمادشان نسبت به اتفاقاتی که در زندگی سیاسی کشور می گذرد از بین برود. علاوه بر این، رای دهندگان ممکن است در مورد شفافیت و عادلانه بودن سیستم انتخاباتی نگرانی داشته باشند.
همه فاسدند جز ما
افشاگری ها چشم مردم را به انتخاباتی باز کرد که در آن هیچ کاری نداشتند. به همین دلیل، برخی از تحلیلگران نگران «ابتذال در سیاست» بودند. ابتذالی که با نزدیک شدن به انتخابات خود را نشان داد. این بداخلاقی ها به حدی رسیده است که دلسوزان نظام می خواستند انتخابات در 20 اسفند به پایان برسد و دور دوم برگزار نشود وگرنه معلوم نیست این جریانات تا چه حد اعتماد عمومی به کل نظام را از بین خواهند برد. برای کسب کرسی نماینده پس از پایان شمارش آرای دور اول انتخابات، مشخص شد که در برخی از حوزه های انتخابیه، انتخابات به دور دوم کشیده شده است. در تهران، شهری با بیشترین حاشیه ها و بداخلاقی های انتخاباتی، 16 کرسی خالی بود و قرار بود دور دوم انتخابات 31 اردیبهشت برگزار شود. آنها به فکر جمع آوری اسناد برای دور دوم و افشاگری های شدیدتر بودند.
در حالی که بسیاری از افرادی که این روزها چهره دیگران را به شدت تخریب می کنند، همان هایی هستند که قبلاً خود را در همان طیف سیاسی تعریف می کردند و روابط دوستانه ای با یکدیگر داشتند. با آغاز دور دوم انتخابات، توپخانه تخریب و افشاگری سریع ترین احزاب فعالیت خود را آغاز کرد و به جایی رسید که رهبر یک جریان مخالف، طرح رهبری آینده نظام و اسناد مالی سازمان مردم نهاد رهبری در انتخابات فاش شد.
شاید اگر یک سال پیش به طراحان این لیست ها و رای دهندگان گفته می شد که فضای انتخاباتی کشور به آن سمت می رود، باور نمی کردند، اما اکنون ابتذال سیاست همه احزاب را به بن بست رسانده است که در آن، به جای ایده در قانون گذاری و حکومت، به دنبال اثبات فاسد بودن رقبای خود هستند. و اگر این موضوع را قبول ندارید، این سند است.
این نوع افشاگری اصل مبارزه با فساد را زیر سوال می برد. انتخابات دیروز پایانی نخواهد بود. این فقط بهار مکاشفه هاست و سالی که دوست نداشتی از بهارش پیداست. این افشاگری ها خود را در رقابت برای ریاست مجلس و ریاست کمیسیون ها نشان می دهد و سپس به دیگر ارکان نظام سرایت می کند. اگر جلوی این افراد و شبکه های خاص که وظیفه تولید و انتقال اطلاعات در داخل و خارج از کشور را بر عهده دارند گرفته نشود، باید منتظر روزهای نگران کننده ای باشیم.
به عصر ابتذال سیاسی خوش آمدید. اگر قبلا این افشاگری ها توسط دو جریان سیاسی متضاد صورت می گرفت، الان اینطور نیست و افرادی از یک طیف به یکدیگر حمله می کنند. مردم این تصور را دارند که همه جریان های سیاسی فاسد هستند. اگر فساد در گذشته افشا می شد مردم آن را می پذیرفتند اما اکنون به جایی رسیده است که افشاگری تبدیل به یک حیله گری شده و مردم حتی به افشاگران اعتماد ندارند.
سوال مهم عملکرد گروه یا جریانی است که منشأ این افشاگری هاست. این افشاگران این اطلاعات را از کجا می آورند؟ مهم ترین سوال این است که چرا این جریان ها تاریخ انتخابات را برای افشای آن انتخاب می کنند؟ هدف طراحان این افشاگری ها این است که رقابت های انتخاباتی را از جنبه ایجابی به منفی ببرد تا انتخاباتی بر اساس “کی کمتر دزدیده است؟” شکل دادن. البته این غیرمنتظره نبود، وقتی یک وبلاگ نویس رهبر سیاسی می شود، نباید بیش از آنچه در مسابقه اتفاق افتاد انتظار داشت.
بزرگترین پیامدهای این افشاگری ها به حاشیه راندن اصل مبارزه با فساد است. زمانی که مبارزه با فساد رنگ جناحی و ابزاری برای کسب قدرت می شود. در این شکل افشاگری عملاً سرعت مبارزه با فساد کم می شود و فضا برای مفسدان ایجاد می شود. مشکل دوم عدم اعتماد مردم به نظام خواهد بود و مشکل سوم تهمت هایی است که پیش می آید. نمونه آن متنی است که محمدجواد آذریجهرمی در کانال تلگرام خود نوشته است. وی تاکید کرد که این جریان ها به جای رقابت برای “برنامه توسعه کشور” برای اینکه “کمترین دزدی را کرده است” رقابت می کنند.
