الهام سلاج محمودی: امیدوارم همه مردم روزی بادکنک هایشان را رها کنند

به گزارش رکنا، خیمهشب بازی مامان در هفته های اخیر در سالن چهار ضلعی تئاتر شهر به کارگردانی کارگردان. الهام سلاج محمودی اجرا شد و با توجه به استقبال عموم مردم از این نمایش ویژه، اجرای آن از امروز سه شنبه 16 آذرماه تا جمعه 19 دی ماه 1402 تمدید شد به همین منظور بر آن شدیم تا با کارگردان این نمایش عروسکی به گفت و گو بنشینیم. نمایشی که در ادامه خواهید خواند.

معرفی کنید؛ تاریخ تولد و تحصیل و چه زمانی وارد حرفه تئاتر شدید؟

الهام سلاج محمودی من متولد 1358 هستم و در سال 1377 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شدم، عروسک گردانی را انتخاب کردم و از همان لحظه فعالیت خود را در این رشته آغاز کردم. من در سال 2018 کار دانشجویی داشتم و در جشنواره دانشجویی موفق به ساخت خانه سگ شدم که نویسندگی، کارگردانی و ساخت تمام عروسک ها را خودم انجام دادم. در آن جشنواره برنده جایزه نویسندگی و نمایش عروسکی شدم. نمایش دیگری به نام فرشته ای در طبقه 20 داشتم که سال بعد در جشنواره شرکت کردم و بعدها در چند تئاتر به عنوان دستیار کارگردان، عروسک گردان، دوبله و… حضور داشتم. دوباره دارم انجامش میدم .

من هم مثل خیلی های دیگر از دوران دبستان تئاتر کار می کردم، البته غیرحرفه ای و صرفاً از روی علاقه، اما بعد از ورود به دانشگاه، وقتی تصمیم گرفتم تئاتر بخوانم، خودم را وقف کار حرفه ای کردم.

به جز تئاتر چه کار می کنید؟

این یک سوال جالب است زیرا من مشاغل زیادی را دنبال کردم. در رادیو و تلویزیون کار کردم، مجری، تهیه کننده، سپس وارد روابط عمومی وزارت نیرو شدم و ناظر سریال ها و برنامه های تبلیغاتی آنجا بودم. من در چوب، سرامیک و مجسمه سازی کار کردم و در نهایت به کارگردانی بازگشتم. در واقع می توان گفت من مادرم، همسرم، دخترم، خواهرم، عروسم و این چیزها آنقدر در زندگی من نقش مهمی دارد که همه این به من دنیای جدیدی از کار حرفه ای داده است. کلمات جدید برای گفتن، ایده های جدید و دیدگاه های جدید.

به نظر می رسد که ماموران اجرای یک نمایش عروسکی را بسیار دشوارتر می دانند زیرا باید موجودی بی جان را زنده کنند. در این مورد به من بگویید.

بله برای کار عروسکی شما باید به یک موجود بی جان جان بدهید که این یک روند است و از لحظه ای که داستان شما شکل می گیرد و شخصیت ها ساخته می شوند، باید تک تک آنها را روی صحنه ببینید. نه تنها عروسک گردان، بلکه طراحی آن نیز مهم است. عروسک مهم این است که می خواهیم عروسک را با چه سبک و سیستمی روی صحنه نشان دهیم. به عنوان مثال، ما می خواهیم عروسک یک عروسک رومیزی، عروسک نخی، عروسک ماروت یا عروسک دستکشی باشد، زیرا سبک های مختلفی از عروسک گردانی وجود دارد.

شما در حال حاضر در حال اجرای نمایش عروسکی مامان هستید. چه شد که به عنوان عروسک گردانی شروع به کار کردی؟

نمایش عروسکی مامان و جستجوی کار عروسکی; راستش مدتی بود که یک استاپ موشن 3 دقیقه ای ساخته بودم که در مورد مادرم هم بود. بعد از آن شروع کردم به کار استاپ موشن که به نظرم دنیای بسیار جالبی است. بعد از برگزاری جشنواره خیلی از دوستانم به من پیشنهاد دادند که چرا کار نمی کنی؟ و همچنین دیدم که فرصت خوبی است که برگردم و خودم را در این جشنواره محک بزنم.

خانم سلاج محمودی! آیا این آخرین کار شماست؟

به طور کلی، من نمی دانم چند بار این کار من است. شاید این سومین کار من به عنوان کارگردان باشد، اما از آنجایی که بعد از سال ها به کار برگشتم، می توان گفت این اولین کارم بعد از مدت هاست، اما قبل از نمایش عروسکی مامان، 2 نمایش داشتم که کارگردانی کردم و برنده شد. یک جایزه در جشنواره، پایان نامه من بود. من خودم تجربه بازیگری و بازیگری را دارم و آن زمان این کارها را دوست داشتم اما دنیای کارگردانی را بیشتر دوست دارم.

چه کسی عروسک های نمایش مادر را طراحی کرد؟

به طور کلی، کار با عروسک ها مشکلات زیادی را به همراه دارد. عروسک ها توسط رویا ناصری طراحی شده است که در اجرای سال 1380 که در خانه سگ کار می کردم عروسک گردان من بود و همچنین در نمایش فرشته در طبقه 20 با من بود و برای این کار پیش رویا رفتم و ایده هایم را به او گفتم. . ساعت ها در مورد تکنیک ها و چهره های کار صحبت و بحث کردیم. ما طراحی عروسک ها را عمدتاً از طریق مکالمه به دست آوردیم نه اینکه مثلاً رویا یک تصویر بکشد و آن را به من نشان دهد.

رویا ناصری که خودش هم عروسک ساز است عروسک مادر را می سازد. در این نمایش شما می توانید 2 عروسک کودک را ببینید که یکی کمی کوچک است و در واقع 3 عروسک دیگر را 4 نفر اداره می کنند. مرجان نامورآزاد، علی باروتی، صبا اولد و معصومه ارواز که در اجرای نمایش مامان مدام می چرخند.

نمایش عروسکی مامان چه چیزی می خواهد به مخاطب بگوید؟

تصورات متفاوتی از آنچه تئاتر مامان چه می خواهد به مردم بگوید وجود دارد. حق را می توان به مادر داد، حق دیگری را به پسر و اصلا درگیر این موضوع نشوید و به چیز دیگری فکر کنید. ما سعی می‌کنیم حرف‌هایمان را در دل این تئاتر بزنیم و دوست دارم تماشاگران نظرشان را بگویند، اما دوست دارم بیشتر در مورد وضعیت نگهداری از والدین سالمند، مسئولیت‌های فرزندان و این دغدغه‌ها صحبت کنم. دنیای جدید. من قضاوت نکردم و سعی کردم بیشتر شرایط را روایت کنم.

به نظر شما استقبال از نمایش عروسکی مامان خوب بود؟

به نظرم استقبال مردم از نمایش عروسکی مامان خوب بود. مردم علاقه مند به دیدن یک نمایش عروسکی 14+ بزرگسال بودند که شامل متن بود. چون موضوعی است که خیلی ها می توانند درگیر آن باشند.

آیا ممکن است در یک نمایش عروسکی مانند اجرای بازیگران، از آنجایی که زنده است، ناخودآگاه خطایی رخ دهد؟ اگر چنین است چگونه جمع آوری می شود؟

بله، اشتباهات ناخودآگاه در نمایش عروسکی اتفاق می‌افتد و صداها را در حالت پخش داریم، اما اجرای عروسک به صورت زنده انجام می‌شود. مثلاً در یکی از اجراهای ما دست عروسک مشکل داشت و این همه بستگی به عروسک گردان ها، تصمیمی که در آن لحظه می گیرند و نحوه اجرای کار دارد. چون برنامه زنده است.

برنامه شما برای آینده چیست؟

در آینده دوست دارم کار تئاتر عروسکی را ادامه دهم. صداپیشه مادر خانم ملیحه شعبانیان است که از همکلاسی های من و دوران دانشجویی من است و دوستی قدیمی با هم داریم. ابتدا می خواستم از صدای قدیمی استفاده کنم، اما بعد به این نتیجه رسیدم که نیاز به صدای فنی دارم و چون ملیحه گوینده است، معنای او از نظر تاثیرگذاری برایم مهمتر بود.

در اواسط این نمایش پسر عروسکی را در حال نواختن ویولن می بینیم. در مورد موسیقی این اثر کمی توضیح دهید.

در مورد کار موسیقایی که توسط برادرم حامد سلاج محمودی فارغ التحصیل دانشکده موسیقی و هنرهای زیبای دانشگاه تهران انجام شد، ساعت ها با هم در مورد خواسته های ایشان صحبت کردیم و در نهایت من و آقای پارسا شمالی گذراندیم. ساعت ها عقب تر دستگاه ویرایش صدا نشستیم تا ادیت لازم را انجام دهیم و صداها را میکس کنیم و پخش روانی داشته باشیم.

آخرین کلمه؟

از مادرم که ایده اولیه این کار را از حضورش در ذهنم به من داد تشکر می کنم. از پسرم و همسرم هادی هم که در تمام مدتی که نبودم کنارم بودند تشکر می کنم به خصوص هامون که خیلی کمکم کردند و به من ایده دادند و این برایش مهم بود.

در واقع هنر و خلق یک اثر هنری به برقراری ارتباط بیشتر افراد کمک می کند. در نمایش ما که روایت یک درام اجتماعی واقعی است، به جای داشتن یک ما واقعی، دوست داشتم که شخصیت اصلی درگیر هنر باشد و به همین دلیل ترجیح دادم برای او ساز بزنم و ویولن بزنم. اینکه چرا این ساز انتخاب شد، فکر می کنم خودم با صدایی که ویولن می دهد ارتباط تنگاتنگی برقرار می کنم و حس عجیبی در من شکل می گیرد. نوازنده این اثر خانم بهاره فلسفی است که آهنگساز ترانه برادرم حامد هم هست. برای 3 عروسک گردان همزمان با دست گرفتن یک عروسک و خلق این صحنه بسیار سخت است و بچه ها بارها سازها، نت ها و فیگور ویولون را تمرین کردند.

یکی از دلایلی که دستان واقعی عروسک‌باز را به دست آوردیم این بود که می‌خواستم او به موقعیت یک نزدیک‌تر باشد. کمانچه واقعی است و در سکانس پایانی که پسر خیلی وقت است ویولن نمی نواخت و ساز را کنار گذاشته است چون هر وقت مادرش از او می خواهد بزند یا حوصله اش سر نمی رود یا وقت یا چیز دیگری ندارد. ، به طور نمادین بادکنکی از بادکنک های دوران کودکی را باد می کند. آش که یاد داستان مادر افتاد که همه رفته اند و همه چیز از دست رفته است، جعبه ویولن خود را بیرون می آورد و غم وصف ناپذیری را که پسر با خود حمل می کند به هوا می فرستد و سپس قدرت خود را به دست می آورد، امیدوارم همه مردم یکی شوند. روز بادکنک هایشان را رها می کنند و سازهایشان را می گیرند و استقبال می کنند و هر هنری را که می دانند، هر خلاقیتی که می توانند داشته باشند و هر اتفاقی که می توانند خلق کنند، بسازند.